A e urreni dikë?

[color:9177=darkredTi nuk je i vetmi: Umeti Musliman është qoroditur me ketë shtrirje sa që gati secili musliman është në dijeni për muslimanin tjetër se kend ai e urren. Umeti është sikur një ndërtesë me Muslimanët sikur tullat, ku vëllezëria është çimentoja. Pa falje nuk mund të ketë vëllezëri.

Mirë atherë, ai të bëri padrejtësi. Ai të ka mashtruar. Ai të rrahu. Ai të gënjeu. Por edhe në këto raste ekstreme Kur'ani dhe Hadithi na mësojnë neve se ne duhet të falim të tjerët (veçanërisht ata të cilët na lëndojnë neve më së shumti) nëse ne dëshirojmë të fitojmë falje nga All-llahu në ditën e gjykimit. Ne të gjithë këmi bërë mëkate, kemi bërë shumë gabime dhe nuk ka dyshim se i kemi bërë padrejtësi dikujt, i kemi mashtruar të tjerët, I kemi rrahur të tjerët dhe nuk ka dyshim se edhe kemi gënjyër të tjerët. Prandaj çka na bën të fokusohemi në mëkatet e vëllezërve dhe motrave tona kur ne vet jemi të pandërgjegjshëm në mëkate tona. Të mos falurit është njejtë sikur të jetuarit në injorancë, dhe injoracë e të metave tona.

Falja është e lidhur me nder dhe ndërgjegje ndaj Zotit, a ka dikush i cili është i pa mëkat? A ka dikush i cili mund të jetë aq shumë arrogant për të thënë se nuk ka nevojë që të fal? A nuk e dijmë se All-llahu i fal ata të cilët i falin të tjerët? Prandaj, ne duhet të kuptojmë vështirësinë e të tjerëve dhe ti falim ata.

All-llahu thotë në Kur'an:

Bëhu i shpejtë në bëmirësi nga Zoti yt, dhe fali (të gjithë) njerëzit-për dashurinë ndaj All-llahut ata të cilët bëjnë mirë. [Surah ali Imran; 3:133-134]

Dhe ne e dimë se All-llahu është Ar-Rahman ( I Gjithëmëshirshmi) dhe Ar-Rahim (Mëshirëploti) dhe se mëshira e Tij është pambarim, dhe se pa marë parasysh mëkatin (përveç shirkut) All-llahu është çdo herë i gatshëm që t'iu përgjigjet thirrjes së personit për falje. Në fakt All-llahu pëlqen kur lotët që rjedhin nga sytë e të sinqertit dhe kërkon falje sinqerisht nga Zoti i tij.

All-llahu pëlqen që ne të kemi zemrat tona të gatshme për falje.

Profeti ynë Muhamedi (s.a.w.s) një herë i pyeti pasuesit e tij:

A e dini se çka do të shkaktojë që ju të fitoni një vend të lartë në Parajsë ( si shenjë e një shpërblimi të madh) dhe do të shkaktojë që ju të jeni të lartësuar tek All-llahu? Kur ata u përgjigjën negativisht, ai tha:

Të jeni falës dhe të keni kontroll në veten tuaj përballë provokimeve, të tregoni drejtësi ndaj personave të cilët ishin të padrejtë dhe jo fer me juve, t'i jepni dikujt edhe nëse ai apo ajo nuk ju ka dhënë atherë kur ju kishit më së shumti nevojë dhe të mbani lidhje me atë i cili i ka shkëputur lidhjet me juve.

Njejtë, profeti (s.a.w.s.) ka thënë: "Më të mirët nga njerëzit janë ata të cilët vështirë zemërohen dhe lehtë falin". Në anën tjetër njërëzit më të këiqinjë janë ata, tha ai të cilët shumë shpëjtë zemërohen dhe janë të ngadalshëm në falje.

Karakteristikë që e bën njeriun që të jetë falës është pastërtia e zemërës së tij apo të saj. Ndjesa duhet të pranohet, Profeti (a.s.w.s) tha:

Kushdo qoftë që kërkon ndjesë vëllaut të vet dhe ajo ndjesë nuk pranohet, atherë personi i cili refuzoi të pranojë ndjesën mbushet me mëkate nga ai i cili merr të drejtën nga tjetri padrejtësisht.

Profeti (s.a.w.s) gjithashtu ka thënë:

Dyert e kopshtit janë të hapura të hënave dhe të enjtëve, secili rob musliman i cili nuk e shoqëron askë me All-llahun është i falur përveç për njeriun i cili ka armiqësi ndërmjet atij dhe vëllaut të tij. Është thënë: Lëri ata të dy derisa të bëjnë pajtueshmëri. Lëri ata të dy derisa të bëjnë pajtueshmëri.

Nëse shikojmë në shembullin e karakterit të Profetit tonë (s.a.w.s) ne mund të shohim se ai ishte gjithmonë falës dhe asnjëherë tregues i armiqësisë përveç ndaj atyre të cilët thirrnin në luftë kundrejt tij. Në një rast ishte një zonjë e vjetër e cila hudhte mbeturina në të, dhe për një kohë ajo pushoi së hedhuri mbeturina në rrugë ku kalonte Pejgamberi, dhe kështu ai vendosi të shkojë dhe të shikojë se çfarë ka ndodhur me të. Ajo ishte e sëmurë në shtrat, dhe për habi të saj, i dërguari i All-llahut (a.s.w.s.) erdhi ta vizitojë dhe të shoh se si qëndron gjendja e saj. Dhe si pasojë e një veprimi të tillë nga Profeti ynë (a.s.w.s) ajo e pranoi islamin. Ky është shembulli i njeriut të cilit ne pretendojmë të ndjekim. Tumameh, si kryetar i klanit të tij ka vrarë shumë muslimanë. Në udhëtimet e tij, ai është nxënë nga ushtarët muslimanë dhe është dërguar te xhamia Profetit(a.s.w.s.) i lidhur me një litar. I dërguari i All-llahut (a.s.w.s) urdhëroi ndjekësit e tij që ta lirojnë nga litari dhe ti japin ushqimin më të mirë atij. I dërguari i All-llahut (a.s.w.s.) ishte vërtetë mëshirë për botërat. Në duhet që njejtë të jemi të mëshirshëm me njëri tjetrin. Së pari, ne nuk duhet të bëjmë asgjë nga ajo që do ti bëjë vëllezërit dhe motrat tona të ndihen të fyer apo të dëshpëruar ( ngase kjo në vete është pjesë e mëshirës) dhe pastaj ne duhet t'i falim ata të cilët na kanë bërë të ndihemi të dëshpëruar dhe të fyer apo që na kanë bërë të zemëruar. Ne kurr nuk do të bëhemi një Ummet i fuqishëm nëse nuk dijmë të falim të tjerët.

Disa mund të thonë se të falurit është shenjë e dobësisë dhe poshtërsi, dhe për ata më mirë është të jenë të fortë dhe të ruajnë nderin e tyre. Por nderi në shikimin e All-llahut qëndron mu në falje.

Por vërtetë nëse ndokush tregon durim dhe fal, ajo vërtetë do të jetë shembull i vullnetit të kurajos dhe vendosmëri në kushtet e këtyre qështjeve. (Surah 42:43)
Nëse vërtetë ne duhet të jemi të fortë, ne duhet të jemi të fortë kundër shejtanit, dhe t'i falim vëllezërit dhe motrat tona, dhe në këtë mënyrë InshAll-llah All-llahu do të na i fal shumë prej mëkatëve që ne vet i kemi bërë.

"…Nderi në shikim të All-llahut qëndron tek falja…"
]