Hilet e shejtanit

nga jetaaa Sat Sep 26, 2009 3:08 pm

Hilet e shejtanit

Përktheu:
H. Naser Bytyqi

Recensues:
Hoxha M. Mazllami

Korrektor:
Skender Rashiti
Hilet e shejtanit

Falënderimi i qoftë vetëm krijuesit të gjithësisë, përshëndetjet dhe salavatet i qofshin të dashurit tonë Muhammedit s.a.v.s.
Sipas transmetimit të Muadh ibn Xhebelit thuhet se ibn Abbasira ka thënë:
Një ditë ishim tubuar së bashku me Resulullahun s.a.v.s. në një shtëpi të një ensari ... dhe me plotë kuptimin e fjalës u formua një xhemat. Ishim thelluar në muhabete. Në atë moment nga së jashtmi na erdhi një zë:
“O zoti i shtëpisë ... o ju që jeni brenda ... a më jepni leje edhe unë të hyj brenda? Kam një rixha prej jush. Si dhe një punë për të shqyrtuar”.
Të gjithë të prezantuarit u kthyen dhe shikonin në fytyrën e Resulullahut s.a.v.s.
Si çdo kund, edhe aty, treguan respekt ndaj Resulullahut sepse ai ishte njëri prej më të mëdhenjve ... Prandaj prej tij pritet leja.
Resulullahu e mori përsipër këtë situatë.
Pyeti: a e dini se cili është ky që kërkon leje?...
Ne thua! njerëzit u përgjigjëm:
Më së miri di Allahu dhe i dërguari i tij.
Atëherë Pejgamberi s.a.v.s tha:
Ai është laini (iblisi-shejtani), qoftë i mallkuar prej Allahut ...”.
Në atë moment Hz. Omeri tha: “O i dërguari i Allahut më jep leje ta mbys”.
Pejgamberi s.a.v.s nuk i dha leje; por iu përgjigj: “O Omer lëre mbytjen anash. A nuk e di se atij iu është dhënë një liri për një kohë të caktuar...” dhe shtoi: “Hape derën le të hyjë brenda ... ai ka marr leje për këtu. Prandaj dëgjoni çka do të thotë. Dëgjoni me vëmendje atë çka do t’ju tregojë ...”
Prandaj ta dëgjojmë atë që ndodhi më vonë. Atij ia hapëm derën dhe ai na u bë i dukshëm. Ç’të shohim: Një plak matuf, pa mjekër, vetëm me gjashtë apo shtatë qime në mjekër, mu si qimet e kalit.
Sytë i shikonin lartë, kokën e kishte si të elefantit të madh, ndërsa buzët i kishte sikur të buallicës.
Dhe na përshëndeti kështu:
- Selam ty o Muhammed; selam edhe juve o xhemati muslimin.
Në përshëndetjen e tij Pejgamberi s.a.v.s. iu përgjigj kështu:
<<Selami është i Allahut o lain>>...
Dhe shtoi: - <<Ndjeva që ke ardhur për një punë; andaj më trego çfarë është ajo punë?>>
Shejtani iu përgjigj:
- Nuk kam ardhur me vullnetin tim,... jam detyruar.
Pejgamberi s.a.v.s. e pyeti:
<<Çfarë detyrimi?>>
Shejtani iu Përgjigj:
- Më erdhi një Melaqe nga Allahu dhe më tha:
- Allahu po të urdhëron të shkosh te Muhammedi s.a.v.s. por me një pamje të mposhtur, dhe pa qibër.
Do të shkosh dhe do të tregosh se si do t’i mashtrosh bijtë e Ademit. Dhe do t’ia numërosh mashtrimet e tua një nga një. Kur të pyet ai, ti do t’i përgjigjesh drejtë. Mandej Allahu më ka thënë: - Nëse në bisedë shton diçka dhe nuk e tregon të vërtetën do të të bëj hi (pluhur) dhe era do të të bartë...para armiqve tu, dhe do të të shkallmoj. Kështu... O Muhammed, kështu me vete mbaj një urdhër. Më pyet atë që dëshiron nëse nuk të përgjigjem drejt, armiqtë e mi do të tallen me mua.
Edhe ta kesh me dije se për mua nuk ka gjë më të rëndë se sa armiqtë e mi të tallen me mua.

***

Pastaj Pejgamberi s.a.v.s. e pyeti;
- Pasi që në fjalë do të jesh i drejtë, atëherë, më trego: Cili është ai njeri që më së shumti e urren?
Shejtani iu Përgjigj:
- Ti je, o Muhammed ... prej të gjitha krijesave të Allahut ti je ai njeri që më së shumti e urrej.
Mandej, sikur ti, cili mund të bëhet?
Pejgamberi s.a.v.s. e pyeti:
- <<Pas meje në kënd je më i hidhëruar dhe kë nuk e do?...
Shejtani iu përgjigj:
- Njeriun e ri dhe të drejt, dhe që pasurin e tij e harxhon në rrugë të Allahut.
- Më pastaj vazhdon biseda me pyetje e përgjigje. Pejgamberi s.a.v.s. e pyet shejtanin, ndërsa shejtani përgjigjet.
- <<Pastaj kë nuk e do tjetër?>>
Shejtani përgjigjet:
- Një dijetar që është i durueshëm dhe që largohet nga punët e dyshimta...
- <<Më pastaj?>>
Një të varfër e të durueshëm që askujt nuk ia tregon gjendjen si dhe nuk ankohet për gjendjen që ka.
- <<Mirë, por, si e kupton se ky i varfër është i durueshëm?...>>
- O Muhammed, ai njeri nuk i ankohet askujt për gjendjen që ka. Kurse ai njeri i cili fol dhe ankohet për gjendjen e tij tri ditë me radhë, Allahu atë njeri nuk e regjistron prej durimtarëve. Kështu pra unë e kuptoj njeriun e durueshëm, ai nuk ankohet për gjendjen që e ka.
- Pas këtij cili është?...>>
- pasaniku që falënderohet.
- Mirë, por si e kupton pasanikun që falënderohet?
- Nëse shoh një njeri që merr prej hallallit dhe e shpenzon në një vend të caktuar. Kështu e kuptoj se ky pasanik është prej atyre që falënderohet.

***

Këtë herë Pejgamberi s.a.v.s. e ndryshoi mënyrën e pyetjeve dhe e pyeti një pyetje tjetër:
- << Më trego si ndihesh kur Ymeti im ngritet të falë namazin?...>>
- O Muhammed, atëherë mua më rrokin ethet dhe filloj të dridhem.
- <<Përse kështu bëhesh o lain?...>>
- Sepse një rob kur bën sexhde për Allahun ai ngritet për një shkallë më lartë.
- <<Po kur të agjërojnë si ndihesh?...>>
- Atëherë unë lidhem gjersa ata ta bëjnë iftarin.
- <<Por, si ndihesh kur ata e kryejnë Haxhin?>>
- <<Atëherë unë shkrihem, si plumbi mbi zjarr.
- <<Por kur po japin lëmoshë, si ndihesh atëherë?
- Eh, atëherë gjendja ime krejtësisht ndryshon. Ai që jep lëmoshë, më përget njeriut që e ka marrë një sharrë në dorë dhe me të do të më ndaj në dy pjesë.
Pejgamberi s.a.v.s. e pyeti për arsyen:
<<Përse të duket sikur të ndahesh në dy pjesë ja Ebamurre?>>
Në këtë pyetje iblisi u përgjigj:
- Sepse në sadaka gjenden katër bukuri, e ato janë:
Atij që jep lëmoshë, Allahu xh.sh. ia shton bereqetin.
Ai pastaj bëhet i dashur në mesin e atij populli.
Pastaj Allahu xh.sh. bën një perde ndërmjet xhehenemit dhe atij që jep lëmoshë.
Allahu xh.sh. prej atij i largon belatë dhe mërzinë dhe shumë të këqija ia largon.

***

Pastaj Pejgamberi s.a.v.s. ia bëri disa pyetje për as-habët e vetë:
- <<Për Ebu Bekrin çka thua?...>>
Iblisi dha këtë përgjigje:
- Ai edhe në kohën e injorancës nuk më ka dëgjuar... e si do të më dëgjojë me pranimin e islamit?
- Po çka thua për Omerin të birin e Hatabit?...>>
Iblisi edhe për këtë dha këtë përgjigje:
- Betohem me emrin e Allahut se çdokund ku e takoj, unë ik prej tij.
- <<Po, çka thua për Othmanin të birin e Affanit...>>
- Prej tij turpërohem... edhe shumë bile, sikurse që turpërohen edhe melaiket e Allahut pre tij...
- <<Po çka thua për Aliun të birin e Ebutalibit...>>
Edhe për këtë iblisi kështu u përgjigj:
- Ah, sikur të shpëtoja prej dorës së tij dhe ai të mbetet vetëm: edhe unë të mbetem vetëm... ai të më lëshojë mua, edhe unë ta lëshojë atë... Unë atë e lë, por ai mua nuk më lë.
Pasi që shejtani u përgjigj në pyetjet e shtruara Pejgamberi s.a.v.s. i tha:
- <<Falënderimet i qofshin Allahut që i dha lumturi ymetit tim, dhe ty të afatizoi në një kohë të caktuar.>>
Kur e dëgjoi iblisi këtë fjalë të Pejgamberit s.a.v.s. ai tha:
- Larg është lumturia e ymetit tënd ... dhe ku mund të jetë lumturia e ymetit tënd? Si mund të ndiesh freskim për ymetin tënd, gjersa unë jam gjallë dhe i afatizuar në një kohë të caktuar?...
Unë do t’u hyjë në venat e gjakut të tyre. Do të përzihem me mishin e tyre. Dhe ata nuk do të jenë në gjendje të dijnë, as të më shohin. Bëj be në fuqinë e Allahut që më krijoj, dhe më afatizoj një kohë të caktuar: të gjithë ata do t’i lazmoj. Gjahilat (të padijshmit) dhe dijetarët... të shkolluarit dhe të pashkolluarit... të larguar nga rruga e Allahut e edhe ata në rrugën e Allahut... Asnjëri prej këtyre nuk do të mund të shpëtojë prej dorës sime.
Por... vetëm ata robër të Allahut që janë të sinqertë dhe të pastër nuk mund ti lazmojë.
Pastaj Pejgamberi s.a.v.s. e pyeti:
<<Sipas teje cili konsiderohet njeri i sinqertë dhe i pastër?...>>
Në këtë iblisi u përgjigj:
- A nuk e di? O Muhammed, ai njeri i cili e dashuron dinarin dhe dërhemin e tij... Ai te Allahu nuk mund të jetë i sinqertë dhe i pastër.
Kur e shoh një njeri që nuk e do dinarin dhe dërhemin si dhe nuk lavdërohet... kuptoj se ky njeri është i sinqertë dhe i pastër... e lë atë dhe menjëherë largohem prej tij.
Mua më së shumti më respekton ai i cili e do pasurinë e vet dhe ai i cili lavdërohet.
A nuk e di sa mëkat të madh bën ai i cili dashurohet në pasuri.
A nuk e di, o Muhammed, dashuria për pozitë është njëri prej mëkateve më të mëdha.
Iblisi vazhdon të tregojë.
O Muhamedd, a nuk e di?...
Unë i kam shtatëdhjetëmijë fëmijë. Dhe të gjithë këtyre ia kam caktuar vendet. Dhe me secilin fëmijë gjenden edhe shtatëdhjetëmijë shejtanë tjerë.
Një pjesë të këtyre ua kam dërguar dijetarëve.
Një pjesë ua kam dërguar të rinjve.
Një pjesë ua kam dërguar udhëheqësve.
Edhe një pjesë ua kam dërguar plakave.

Ne me të rinjtë kurrfarë mosmarrëveshje nuk kemi. Me ta shumë mirë kalojmë.
Fëmijët e tyre luajnë ashtu si dëshirojnë fëmijët tanë.
Një pjesë ua kam dërguar atyre të cilët janë fetarë, kurse një pjesë atyre që janë të devotshëm.
Këta hyjnë ndërmjet atyre, ua ngatërrojnë gjendjen që e kanë... dhe vazhdimisht i shëtisin andej-këndej. Kështu që arrihet një gjendje sa ata fillojnë ta qortojnë njëri tjetrin pa ndonjë shkak. Kështu unë ia marr sinqeritetin që kanë... dhe kur të bëjnë ibadet të mos kenë kurrfarë ndjenje, dhe këtë, ata nuk janë në gjendje ta kuptojnë.
Pastaj iblisi filloi ta tregojë një ngjarje që i kishte ndodhur me një prift të krishterë, se si e kishte mashtruar atë.
- A nuk e di: O Muhammed, Prifti Barsis, shtatëdhjetëvjetë me radhë e adhuroi Allahun, me një respekt të madh. Dhe aq ishte thelluar në ibadet, dhe ishte larguar prej harameve, sa që lutja e tij ndikonte edhe te i sëmuri. Unë iu vura prapa dhe aspak nuk e lëshova... ai bëri zina... u bë katil. Në fund bëri edhe kufër. Ky është ai njeri për të cilin Allahu xh.sh. në librin e tij të shenjtë u shpreh kështu:
<<Ata (hipokritët) janë shembull se djalli, kur i thotë njeriut: <<Refuzo besimin!>> e kur ai ta ketë refuzuar, ai (djalli) tërhiqet e thotë: <<Unë tërhiqem prej teje.>> Unë i frikohem Allahut, Zotit të gjithësisë>> (59/16).

Rrena

A nuk e di, o Muhammed, rrena vjen prej meje dhe unë jam i pari që kam rrejtur.
Çdo njeri që rren ai është miku im.
Çdo njeri që bën be të rrejshme është i dashuri im.
A nuk e di o Muhammed se unë jam betuar rrejshëm dhe i kam mashtruar Ademin dhe Havën.
<<(iblisi) tha: <<Për shkak se më humbe mua, unë do t’u ulem atyre(do tu zë pusi) në rrugën tënde të drejtë>>(7/16).
Këtë e bëj se rrena është kënaqësia ime.

Bartja e fjaleve (Gibeti)

Bartja e fjalëve është gëzimi dhe fryti im.

Betimi ne kuror (martese)

Çdo njeri që betohet për shkurorëzim... duhet t’i frikohet mëkateve. Mjafton njëherë të shprehet. Edhe sikur të ketë bërë këtë betim seriozisht.
Çdo njeri pra, i cili betohet se do të shkurorëzohet... prej asaj dite gruaja e vet i bëhet haram, (derisa mos të pastrohet nga ky mëkat). Përndryshe nëse vazhdohet jeta bashkëshortore në këtë gjendje (pa u pastruar nga ky mëkat) fëmijët që lindin prej këtij çifti bashkëshortësh deri në kiamet të gjithë do të futen në xhehenem, sepse fëmijët llogariten si fëmijë jashtë bashkëshortësisë (kopila).
Për shkak të përdorimit të një fjale pra (betimit në shkurorëzim) të gjithë hyjnë në xhehenem.
__________________

nga jetaaa Sat Sep 26, 2009 3:09 pm

Namazi

O Muhammed të tregoj se si njeriu e lë, apo e vonon, namazin:
Çdo herë ai i cili ngritët të falë namazin: atë e mbaj, e fus në vesvese dhe i them:
- Mos u ngut, ende ka kohë. Je i zënë. Tash shikoje punën që e ke. Më vonë falesh.
Dhe kështu ai: e fal namazin jashtë kohës së vet... Dhe për këtë arsye namazi i tij përplaset për fytyrë. - - Nëse nuk më dëgjon, atëherë atij ia dërgoj një njeri prej shejtanëve... dhe atë e vonon prej namazit.
Por, nëse edhe këtu nuk më dëgjon... atëherë mundohem gjatë namazit ta pengoj.
Kështu duke qëndruar në namaz i them:
- Bëre një punë shumë të shëmtuar, dhe kështu ia prishi moralin.
Edhe ti e di, o Muhammed, se një njeri i cili gjatë namazit shpesh lëviz kokën Allahu xh.sh.atij nuk ia pranon namazin. Nëse ai edhe këtu nuk më dëgjon, atëherë i afrohem kur është duke u falur vetëm, e shpejtoj atë në namaz. Dhe kështu ai fillon të falet shpejt. Mu si gjeli kur ha diç... Nëse edhe këtu nuk mund ta pengoj, atëherë unë i afrohem kur të falet me xhemat. Në kokën e tij vendosi një fren dhe nga sexhdeja e nga rukuja ia ngriti kokën para imamit... si dhe më parë se imami ia uli kokën në ruku dhe në sexhde. Kështu Allahu xh.sh. në ditën e kiametit kokën e tij do t’ia shndërroj në kokë të gomarit.
Nëse ndonjëri këtu më mund... atëherë gjatë namazit kur është duke u falur i urdhëroj t’i kërcas gishtat. Kështu që numërohet nga ata që më ka përmendur mua. Për këtë punë mundohem vetëm në namaz nëse mund të arrijë. Por nëse edhe këtu nuk mund të arrijë sukses, unë përsëri i afrohem atij, kur është duke qëndruar në namaz unë i fryj në hundë. E kur t’i fryj unë ai fillon të hap gojën. Nëse në atë moment ai nuk e mbyll gojën atëherë në gojë i hynë një shejtan i vogël, dhe te ai njeri rritet gajlja e dynjallëkut. Dhe kështu: ky njeri, vetëm neve do të na respektojë. Fjalët tona do t’i dëgjojë...
Shejtani vazhdon të tregojë:
Me çfarë mund të freskosh Ymetin tënd?...
Unë atyre çfarë kurthe do t’i përgatis. Unë do të shkoj te ata të varfrit dhe te ata që nuk mund të gjejnë rrugëdalje. Do t’i urdhërojë ta lënë namazin.
U them:
Namazi nuk është për ju... por për ata që Allahu u ka dhënë pasuri. Pastaj do të shkoj te të sëmurit, duke u thënë- lëne faljen e namazit.
Do t’u them se Allahu xh.sh. thotë: - <<Nuk ka vështirësi për të sëmurit...>>(24/61). Kur të shërohesh mund të falesh më shpesh. Dhe ai kështu e len namazin. Bile edhe në kufër mund të bie.
Nëse ai me atë sëmundje e len namazin dhe vdes... në ditën e gjykimit do të gjej Allahun të hidhëruar ndaj tij.
Më pastaj kështu i tha:
O Muhammed, nëse në fjalët e mia diçka kam shtuar akrepi le të më helmoj... dhe nëse diçka të kam rrejtur, kërko nga Allahu të më bëj pluhur.

***
Iblisi vazhdoi dhe tha:
O Muhammed, si mund të ndiesh kënaqësi ndaj ymetit tënd? Kur unë njërin prej mesin e tyre kam për ta nxjerrur nga feja.

***

Pas këtij dialogu Pejgamberi s.a.v.s. ia bëri (iblisit) disa pyetje të shkurtra:
- <<O lain, kënd e ke shokë të ndejës?>>
- Ai që ha kamatën.

- <<Kënd e ke shokë për fjetje?>>
- Pijanecin.
- <<Kënd e ke mysafir?>>
- Hajnin.
- <<Cilët i ke të dërguar?>>
- Ata që merren me sehire.
- <<Ç’është drita e syrit tënd?>>
- Me shkurorëzua gruan.
- Kënd e ke të dashur?>>
- Ai që lë namazin e xhumasë.

***

Pastaj Pejgamberi s.a.v.s. kaloi në disa pyetje tjera dhe e pyeti:
- <<O lain, çka është ajo që then zemrën tënde?>>
Tronditjet e patkonjve të kalit që kalërojnë në luftë, në rrugën e Allahut.
<<Por, çka është ajo që e shkrin trupin tënd?>>
- Tevbeja e atyre që pendohen.
- <<Por çka është ajo që t’i copëton e t’i prish mushkëritë?>>
- Ata të cilët natën dhe ditën shumë e lusin Allahun xh.sh. për t’ia falur gabimet.
- <<Por çka është ajo që ta rrudh fytyrën?>>
- Ata që japin lëmoshë fshehurazi.
- <<Por, çka është ajo që t’i verbon sytë?>>
- Namazi i natës.
- <<Por çka është ajo që ta përulë kokën?>>
- Namazi i natës.
- <<Po edhe çka është tjetër ajo që ta përulë kokën?>>
- Të falurit e shpeshtë me xhemat.

***

Pejgamberi s.a.v.s. përsëri kaloi në disa pyetje tjera dhe kështu e pyeti:
- <<Sipas mendimit tënd cili është njeriu më i lumtur?
- Ata të cilët me vetëdije e lënë anash namazin.
- <<Mirë, po sipas mendimit tënd cili është hajni më i madh?>>
- Koprracët.
- <<Por çka është ajo që të pengon në punë?>>
- Tubimet e dijetarëve.
- <<Po si ushqehesh?>>
- Me majet e gishtave të dorës së majtë.
- <<Kur të fryj era “sami” që është helmuese dhe mbytëse, dhe kur të kaplon vapa, atëherë ku i strehon fëmijët e tu?>>
- Nën thonjtë e njerëzve.

***

Pejgamberi s.a.v.s. pastaj kaloi në pyetje tjera në të cilat iblisi u përgjigj:
- <<Çka ke kërkuar prej krijuesit?>>
- Dhjetë gjëra kam kërkuar.
- <<Cilat janë ato o lain?>>
Prej Allahut kërkova që të më bëj ortak në pasurinë dhe në bijtë e Ademit dhe në bijtë e tyre...
Kjo dëshirë mu plotësua. Duke më thënë: -
<<Dhe me atë alarmin e zërit tënd, mashtroje atë që mundesh prej tyre, me kalorësit e këmbësorët tu thirri (bërtitu) ata, përzieju me ta në pasuri dhe në fëmijë dhe premtoju atyre, “- por shejtani nuk u premton tjetër, përveç mashtrim”. (17/64). (Vërteton ky ajet Kuranor).
Çdo lloj kafshe që therret pa e përmendur emrin e Allahut, në mishin e asaj kafshe marr pjesë edhe unë si dhe në ushqimin ku është përzier kamata, është haram dhe unë edhe prej atij ushqimi ushqehem.
Pastaj bëhem ortak edhe në pasurinë e cila nuk është mbështetur me kërkesë që ta mbrojë Allahu xh.sh.
Edhe në marrëdhëniet intime bashkëshortore ku nuk kërkohet mbrojtja e Allahut unë i bashkangjitem aktit (seksual) te gruaja e tij.... Dhe fëmija që lindë prej tyre do të na respektoj e do t’i dëgjojë fjalët tona. Gjithashtu një njeri që hyp në kafshë për të udhëtuar, jo në rrugë të hallallit (të lejuar) por të kundërtën, në atë udhë edhe unë do t’i jem bashkudhëtar.
Kjo vërtetohet edhe me ajetin Kuranor ku thuhet:
“Dhe me atë alarmin e zërit tënd, mashtroje atë që mundesh prej tyre, me kalorësit e këmbësorët tu thirri (bërtitu) ata, përzieju me ta në pasuri dhe në fëmijë dhe premtoju atyre”, - por shejtani nuk u premton tjetër, përveç mashtrim. (17/64).
Prej Allahut dëshirova që të kem shtëpi... -kërkesën time ma plotësoi duke më mundësuar që si shtëpi t’i shfrytëzoj hamamet (banjot).
Mandej dëshirova të kem një mesxhid, vend për tu folur. -Më caktoi vende ku bëhet pazari, mi bëri mesxhide (faltore).
Dëshirova të kem një libër për lexim. -Ma dha një libër poezie për të lexuar.
Dëshirova pastaj t’më ipet një ezan. -M’i caktoi muzikantët (ata që merren me muzikë).
Dëshirova një shokë për të fjetur... – M’i caktoi pijanecët.
Dëshirova ndihmës. Për ndihmës më dha ata të cilët ndahen nga rruga e Allahut dhe të cilët formojnë grupacione.
Dëshirova të kem vëllezër. Më caktoi të gjithë ata që pasurinë e tyre e shpenzojnë pa nevojë si dhe ata që e shpenzojnë pasurinë në rrugë të gabuar. Edhe këtë e vërteton ajeti Kuranor:
<<Ata që shpenzojnë tepër (mastrafxhinjtë) janë vëllezër (në veprim) të djajve e djalli është përbuzës i madh i Zotit të tij”.(1/27)
Në këto fjalë Pejgamberi s.a.v.s. ndërhyri dhe i tha: sikur të mos ishin këto fjalë tua të vërtetuara me ajete Kuranore, aspak nuk do të kisha përcjellur.
Pas kësaj iblisi, vazhdoi:
O Muhammed, pastaj prej Allahut dëshirova që bijtë e Ademit mos të kenë mundësi të më shohin, kurse unë ata t’i shoh. Edhe kjo dëshirë mu plotësua.
Dëshirova që të më mundësohet të eci në venat e gjakut të njeriut... edhe kjo m’u plotësua.
Kështu unë mund të depërtoj ndërmjet tyre... të shëtis... ashtu si unë dua... të gjitha këto dëshira m’u plotësuan. Dhe më tha: - Të gjitha këto ty t’i dhashë.

Dhe unë me këtë gjendje që kam lavdërohem. Edhe këtë po të them: Më shumë janë që vijnë me mua, se sa ata që vijnë me ty. Kështu deri në kiamet shumica e njerëzve do të jenë me mua...
Pas këtyre fjalëve Iblisi shtoi:
E kam një fëmijë... e ka emrin.:Ateme. Ky shkon te ai njeri i cili flenë pa e falur namazin e jacisë dhe ia lëshon urinën në veshin e tij. Sikur të mos ishte kështu pa dyshim të gjithë njerëzit nuk do të kishin mund të flejnë pa i falur namazet me kohë.

Unë e kam edhe një fëmijë tjetër: e ka emrin Myketazi... detyra e këtij është t’i përhapë veprat e fshehta.
P.sh. Nëse një njeri punon një ibadet të fshehtë... pra, e fsheh këtë ibadet...
- Mytekazi e shtyn atë që ai vetë ta tregojë. Në fund edhe ia arrin qëllimit që atë ibadet të fshehtë ta publikojë.
Kështu Allahu xh.sh. njeriut të këtillë... ia zbret sevapet për nëntëdhjetë e nëntë për qind. Kështu nëse një vepër është vlerësuar me njëqind sevape atij i zbriten nëntëdhjetë e nëntë dhe i mbetet vetëm një, sepse siç dihet një njeri që e punon një punë të mirë fshehurazi ai i ka njëqind sevape.
Veç këtyre unë e kam edhe një fëmijë, ai e ka emrin Kyhajl. Detyra e këtij është që sytë e njerëzve t’i lyejë. Veçanërisht kur dijetarët flasin në mexhlise dhe kur Imami e lexon hytben. Ndërsa në momentin kur ua lyen sytë ata fillojnë të koten dhe nuk janë në gjendje më të dëgjojnë fjalët e imamit. Kështu që pamundësohet të fitojnë sevape.
Pas këtyre që tha iblisi filloj të sqaroj:
- Prej cilitdo vend që të ngritet ndonjë femër në atë vend do të ulet shejtani.
Si dhe në çdo prehër femreje ulet nga një shejtan... dhe e bën të duket e bukur për ata që e shikojnë.
Pastaj disa urdhra i urdhëron asaj p.sh. i thotë: shploi pak mëngët si dhe krihet... le të duket... Ajo i nënshtrohet këtij urdhri dhe fillon e i shplon mëngët dhe krihet. Pas kësaj, ia shkyn asaj perden e turpërisë.
Pastaj iblisi filloi t’ia tregoi gjendjen e tij Pejgamberit s.a.v.s.:
O Muhammed unë asgjë nuk kam në duart e mia as që mund të shtyjë dikë në dalalet (përçarje).
Unë vetëm mund ta bëjë njeriun me vesvese si dhe gjërat t’ia zbukuroj... vetëm kaq.
Po të kisha pasur mundësi atëherë do ti kisha zvarritur, njerëzit në dalalet.
Pra të gjithë ata që thonë: Përveç Allahut nuk ka zot tjetër dhe Muhammedi është i dërguari i tij. Pastaj ata që falin namaz dhe ata që agjërojnë. Të gjithë këta nuk i kisha lënë pa i zvarritur në dalalet. Sikur t’i që nuk posedon mundësinë që dikë ta qesësh në hidajet. Por edhe ti je vetëm i dërguari i Allahut që shpalljen e Allahut t’ua shpallësh njerëzve.
Por të ishte hidajeti (plotësimi i imanit) në duart e tua me siguri nuk do të kishe lënë asnjë pabesimtar në sipërfaqen e tokës. Ti je në argument prej Allahut tek njerëzit...e unë jam shkak që prej ezelit
(të pafillimit) të shkruhet për njerëzit lloj lloj belaje dhe mposhtjeje.
Njeriu i lumtur lumturinë e fillon që në mitrën e nënës.
Edhe ai që është mëkatar, fillin e ka që në mitrën e nënës së vet.
Allahu është krijues si për ata të lumturit po ashtu dhe për ata që janë mëkatar.
Pastaj Pejgamberi s.a.v.s. lexoi këto dy ajete:
<<Sikur të dëshironte Zoti yt, do t’i bënte njerëzit të një feje(por nuk dëshiroi, ai e di pse).
Ata vazhdimisht janë në kundërshtime (mes vete).>>
<<Përveç atij që mëshiroi Zoti yt. Po për këtë edhe i krijoi ata>>.
Fjala e Zotit tënd:
<<Gjithsesi do ta mbush xhehenemin me të gjithë exhinët dhe njerëzit>> ka marrë fund (është plotësuar).>>(11/118-119).
<<Pejgamberit nuk i përket kurr një qortim për atë që Allahu e ngarkoi me të. Ky ishte ligj i Allahut edhe ndër ata që ishin më parë, e urdhri i Allahut është vendim i kryer.>>(33/38).

Pastaj Pejgamberi s.a.v.s. i tha iblisit:
<<O Ebamurre a thua nuk ke mundësi që të pendohesh dhe të kthehesh në rrugën e Allahut? Të jap besën se të bëhem dorëzanë se do të hysh në xhennet...>>
Në këtë iblisi tha:
O i dërguari i Allahut, detyra e dhënë sipas urdhrit është kryer e tërë ajo që është shkruar me pendë, ai laps që e ka marr fund – ngjyra është terur, punët (detyrat) e caktuar e deri në kiamet me siguri do të kryhen ashtu si janë paraparë.

Ty Allahu të bëri efendi prijës në mesin e Pejgamberëve, të bëri mësues të xhennetit si dhe të zgjodhi njeriun më të mirë prej popullit, ndërsa mua më bëri prijës të punëve të këqija dhe mësues i xhehenemit. Ai është i plotfuqishëm. Pastaj iblisi kështu i plotësoi fjalët e veta:
Këto janë fjalët e mia të fundit... dhe të gjitha që fola janë të vërteta.
E falënderoj Krijuesin e gjithësisë i cili nuk ka fillim as nuk ka mbarim.
Qoftë i shpëtuar dhe përshëndetjet e Allahut i qofshin mbi Muhammedin s.a.v.s. dhe mbi familjen e tij si dhe mbi shokët e tij... Amin!
Përshëndetjet i qofshin të gjithë pejgamberëve dhe edhe njëherë falënderuar qoftë Krijuesi i gjithësisë Allahu xh.sh...

Kjo broshurë është nxjerr prej librit të titulluar “Shegjeret’ul-kevn”.

Hilet e shejtanit

Hilet e shejtanit

Re: Hilet e shejtanit