Vdekja e Yjeve dhe e Diellit

nga NoOrA Mon Feb 22, 2010 4:59 am

Vdekja e Yjeve dhe e Diellit

Thotë Allahu Fuqiplotë në Kur’anin e Tij fisnik:

8 – “E kur yjet të shuhen.” (El Murselat)

Në kohën kur ka zbritur Kur’ani, njerëzit kanë besuar se drita dhe ndriqimi i yjeve do të zgjas përgjitmonë. Ky besim mbretëronte gjatë kohës kur struktura e brendshme e yjeve ishte akoma misterioze, kjo nga fakti që nuk është ditur në ate kohë se energjia e yjeve një ditë do të shuhet. Pra parshikimi Kur’anor për shkatërrimin e yjeve është një paraqitje e mrekullueshme.

Pastaj thotë Allahu Fuqiplotë:

2 – “Dhe kur planetet të shkatërrohen.” (El Infitar, ajeti 2).

Deri sa ajetet flasin për shuarjen e yjeve, atëherë planetet, të cilat nuk janë vendburim drite do të shkatërrohen. Fjala arabe “nexhm” ka kuptimin ylli, kurse fjala “keukeb” ka kuptimin planet. Dhënja e fakteve që planetet janë të varura nga ylli qendror tregon vetvetiu se, kur ylli shuhet atëher planetet patjetër do të shkatërrohen. (Ka prej përkthyesive të cilët edhe fjalën NEXHM edhe fjalën KEUKEB e kanë përkthyer njësoj, duke mos bërë dallimin mes tyre). Planetët nuk janë burues të dritës, prandaj, zhdukja e tyre nuk ka dyshim. Kur’ani fisnik, paraqet atributin e tij të mrekullueshëm në çdo fjalë të tij.

Thotë Allahu Fuqiplotë:

1 – “Kur dielli të mbështillet (dhe errësohet).” (Et-Tekuir, ajet 1).

Fjala arabe “et-tekuir” ka kuptimin mbështjellje, për shembull, mbështjellja e çallmës rreth kokës në formë spirale. Po ashtu ka kuptimin rrokullisje apo mbështjellje e një sendi në formë lëmshi apo në formë gjarpërimi rreth diçkaje. Ky citat Kur’anor sqaron mënyrë se si do ti vij fundi diellit. Sikurse çdo ylli tjetër, edhe dielli konsumon atome të hidrogjenit të cilat i transformon në atome të heliumit duke formuar kështu energji në formë të rrezeve radioaktive, nxehtësi dhe dritë. Transformimi i hidrogjenit në helium mbaron sapo të shteret hidrogjeni. Pra, qoftë edhe pa efektin e shkaktarëve të tjerë potencial, dielli do ta ketë fundin e vet, vetëm për shkak të shterjes së hidrogjenit. Para shuarjes së tyre, yjet në bazë të madhësisë së tyre, kalojnë nëpër disa faza si: me ngjyrë të kuqe dhe gjigant, ngjyrë të bardhë dhe i vogël për kah madhësia dhe së fundi vrimë e zezë. Në shikim të madhësisë, dielli së pari duhet të ndryshoj në yll të kuq gjigant para se të shuhet.

Dielli ka qenë subjekt adhurimi gjatë historisë së njerëzimit. Njerëzit të cilët nuk kanë besuar në fundin e universit, e kanë konsideruar diellin si perëndi të pavdekshme. Po ashtu kanë besuar se universi dhe toka do të mbesin përgjithmonë. Ka pasur edhe të atillë që kanë besuar ne migrimin e shpirtrave përherë. Duke u bindur “eventualisht” nga zbulimet shkencore të cilat japin të kuptohet se kjo botë një ditë do të shkatërrohet, mendjet të cilat e kishin bërë diellin si idhull adhurimi dhe të cilët besonin në ciklin e ri mishërimit, e kanë humbur përkrahjen. Besimi në të ardhmen, i sqaruar në Kur’an si dhe fundi i universit, janë të ndërlidhura si etapa të sistemit. Arritja e diturisë mbi faktin se fundi i universit do të vij përfundimisht, ka përforcuar edhe më shumë besimin në të ardhmen. Thotë Allahu Fuqiplotë:

7 – “Dhe nuk ka dyshim se kiameti do të vij dhe vërtet Allahu do ti ngjallë ata që janë nëpër varreza (të vdekurit).” (El Haxh-xh, ajeti 7).

Pra, përshkrimi i fundit të universit në Kur’an lidhur me fundin e diellit dhe të kësaj bote është bërë në mënyrë të mrekullueshme. Atë që kanë ditur njerëzit për astronominë gjatë kohës së profetit, nuk ua ka mundësuar atyre që ti përshkruajnë dukuritë e tilla. Myslimanët të cilët kanë jetuar gjatë kohës së zbritjes së Kur’anit kanë besuar në të gjitha këto fakte, jo për arsye të ndonjë zbulimi shkencor por nga fakti se ata kanë pasur besim të plotë që është fare lehtë për Allahun, Krijuesin e qiejve dhe të tokës që ti shkatërroi ato. Të gjitha citatet Kur’anore që flasin për shuarjen dhe zhdukjen e yjeve, zhdukjen e diellit dhe të tokës janë konfirmuar sot nga zbulimet shkencore.

Dridhjet e Tokës me Detet që Vlojnë

Thotë Allahu Fuqiplotë në librin e Tij fisnik:

4 – “Kur toka tundet me dridhje të forta.” (El Vakia, ajeti 4).

Kur vije kiameti, brendia e tokës do të tundet nga dridhjet e forta të saj. Allahu Fuqiplotë thotë në Kur’an se dridhja e fortë do të bëjë që kodrat të bëhen pluhur, dhe njeriu të vrapoj pa kontroll nga paniku. Kurse sa i përket deteve, kemi ajetin Kur’anor:

6 – “Dhe kur detet të vlojnë (si zjarr i flakëruar).” (Et-Tekuir, ajeti 6). Pastaj citati tjetër:

3 – “Dhe kur detet përzihen mes veti.” (El-Infitar, ajeti 3).

Dridhjet e tokës do ti bëjnë kodrat pluhur, pastaj një llavë e nxehtë do të shpërthej nga disa kënde të tokës. Vullkanet do të shpërthejnë dhe llava do të dal nga deti. Është e papranueshme të mendohet se përshkrimi i fundit të kësaj bote ka qenë një ekzagjerim i fatkeqësive natyrore të cilat Muhamedi (paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të) i ka përjetuar gjatë jetës së tij. Vendi ku ka jetuar profeti nuk është i njohur aspak me dridhje toke dhe ata të cilët e kanë kaluar shumicën e jetës së tyre në mes të shkretëtirës, është shumë normale të thuhet se nuk e kanë përjetuar kurrë shpërthimin e vullkanit në mes të oqeanit. Pastaj thotë Allahu Fuqiplotë:

5 – “Dhe kur egërsirat të jenë bashkuar (tubuar).” (Et-Tekuir, ajeti 5).

Kur’ani na e tërheq vëmendjen te tubimi i kafshëve së bashku. Ne sot e dimë se shtazët reagojnë ndaj dridhjeve para se ne ta kuptojmë atë. Sa për ilustrim, në një kopsht zoologjik në Woodland, janë vërejtur lëvizje të çuditshme të elefantëve dhe është vërejtur shqetësimi i gorillave në kafazet e tyre para se të hetohej dridhja e tokës nga njerëzit. Kjo pra është një fushë në të cilën po përgatiten hulumtime të mëtutjeshme. Duke pasur para sysh citatin Kur’anor, mendoj që ky studim duhet të intensifikohet.

Pastaj thotë Allahu Fuqiplotë:

3 – Dhe kur toka të shtrihet në gjerësinë e saj.

4 – Dhe të nxjerr jashtë gjithçka ka brenda e të shlirohet (mbetet e zbrazët). (El Inshikak, ajeti 3-4).

Përbërësit e tokës, magma, guri i shkrirë do të dal në sipërfaqe si llavë mu sikurse është sqaruar në dy citatet e cituara më lartë.

Kur’ani sikur na bënë thirrje që ta drejtojmë vëmendjen në ngjarjet më serioze të historisë së tokës. Shkenca bashkëkohore ka demonstruar se fundi i kësaj bote dhe fundi i universit është i pashmangshëm. Askush më nuk mund të pohoj se yjet dhe dielli do të ndriçojnë përgjithmonë, dhe se universi dhe toka do të mbeten përgjithmonë.

Ka thënë Allahu Fuqiplotë në librin e Tij fisnik:

18 – Po ata a mos presin diçka tjetër, pos kiametit, i cili do t’iu vij befas, e parashenjat e tij tashmë kanë ardhur. Si do të përfitojnë ata pra (nga këshillimi) kur t’iu vij kiameti? (Muhammed, ajeti 18).

Perktheu: Rexhep Metolli imam ne Lugano të Zvicrres.