Ringjallja

nga NoOrA Thu Feb 04, 2010 4:49 am

Vëllezër muslimanë, Kijameti dhe Dita e Gjykimit janë ditë të tmerrshme, ditë të mëdha, më të mëdhatë që kanë ekzistuar dhe do të ekzistojnë ndonjëherë: “A nuk e dinë ata se kanë për t'u ringjallur? Në një ditë të madhe. Në ditën kur njerëzit ngriten (prej varrezave) për të dalë para Zotit të botëve.” [83:4,5,6] Të falënderojmë ty o Allah për të gjitha të mirat që na i ke dhënë, të falënderojmë që zemrat tona na i ke ndriçuar me iman dhe të falënderojmë o Allah që pejgamberin s.a.v.s. na e ke dërguar mësues, udhëzues, përgëzues dhe qortues. I dërgojmë salavate dhe selame pejgamberit a.s., shokëve të tij besnikë dhe të gjithë atyre që shkojnë rrugës së tyre deri në Ditën e Gjykimit.

Vëllezër muslimanë, Kijameti dhe Dita e Gjykimit janë ditë të tmerrshme, ditë të mëdha, më të mëdhatë që kanë ekzistuar dhe do të ekzistojnë ndonjëherë: “A nuk e dinë ata se kanë për t'u ringjallur? Në një ditë të madhe. Në ditën kur njerëzit ngriten (prej varrezave) për të dalë para Zotit të botëve.” [83:4,5,6]

O ju njerëz, frikësohuni asaj dite dhe kini dronë Zotit xh.sh.. Dita e Kijametit është ditë e madhe, atë ditë çdo nënë që e ka fëmijën për gjini do ta hudhë atë prej frikës dhe tmerrit të madh dhe çdo grua shtatëzënë prej frikës së madhe e hudhë jashtë barrën e saj, edhe pse fëmija është më i dashuri i saj në dynja. I sheh njerëzit të dehur atë ditë e ata nuk janë të dehur prej pijeve alkoolike por ngase dënimi i Zotit është i tmerrshëm, dënimi atë ditë është i rëndë. Prej tmerrit të madh të asaj dite, njeriut i zgurdullohen sytë dhe nuk din kah t’ia mban. Mos mendo se Allahu është gafil - i pakujdesshëm ndaj atyre që bëjnë zullum, Ai e vonon dënimin për ditën kur sytë e tyre do të zgurdullohen dhe ata do të shtangen. Madje, edhe fëmiu i vogël, i cili ka vdekur pa asnjë gjynah në këtë dynja, prej frikës së madhe e tmerrit të asaj dite do të thinjet, do të zbardhet siç e përshkruan Allahu xh.sh.: “Nëse ju mohoni, si do të mbroheni në një ditë që fëmijët do t'i bëjë pleq?” [73:17] Atë ditë kur të gjitha lidhjet shkëputen mes veti, nuk ka më bir dhe baba, nuk ka burrë dhe grua, nuk ka vëlla e motër, nuk ka kurrfarë lidhje në mes të krijesave. “Atë ditë njeriu ikën prej vëllait të vet; prej nënës dhe prej babait të vet; prej gruas dhe prej fëmjëve të vet. Atë ditë secilit njeri i mjafton çështja e vet.” [80:34,35,36,37]

Këtë ditë të gjatë Allahu xh.sh. e përshkruan në Kur’anin fisnik “Atje ngjiten engjëjt dhe shpirti (Xhibrili) në një ditë që zgjatë pesëdhjetë mijë vjet (ose lartësia e atyre shkallëve është pesëdhjetë mijë vjet) … Dita kur qielli të bëhet si kallaji i shkrirë; Kodrat të bëhen si leshi i lënurur; [70:4,8,9] Kur dielli të jetë mbështjellur (dhe errësohet); Dhe kur yjet të kenë rënë (e shkapërderdhur); Dhe kur kodrat të kenë udhëtuar (e bërë pluhur në ajër) … Dhe kur egërsirat të jenë bashkuar (tubuar); Dhe kur detet të vlojnë si zjarr i flakruar; Dhe kur shpirtrat të jenë bashkuar.” [81:1,2,3,5,6,7] Në atë ditë Allahu e urdhëron Israfilin për t’i fryer surit. Dhe pasi t’i fryhet surit për herë të dytë ringjallen të gjithë, ngriten në këmbë të veta. O vëlla, llogarite vetveten se je prej atyre, i pluhosur prej pluhurit të dheut të varrit, nuk din kah t’ia mban dhe kah të shkon, nuk din çka do të bëhet me ty, i sheh melaqet pranë teje duke ardhur për të dërguar në vendgjykim. Në atë ditë të gjatë dhe të tmerrshme, kjo tokë do të ndryshohet me një tokë tjetër “dhe atë ditë kur këtë tokë do ta ndërrojmë me një tokë tjetër” ashtu siç thotë në një hadith pejgamberi a.s. “Atë tokë do ta bëjë Allahu xh.sh. të bardhë sepse nuk është bërë gjynah në të, nuk është derdhur gjak dhe nuk është bërë asnjë krim në të. Në atë tokë nuk ka as kodër, as luginë, as pemë e as hije; është e rrafshtë, nuk ke ku të strehohesh prej temperaturës së lartë, afrohet dielli aq sa don Allahu pothuajse mbi kokat e njerëzve; fillojnë njerëzit të enden lartë e poshtë, nuk din kah t’ia mbajnë. Prej temperaturës shumë të lartë i mbulojnë njerëzit djersët siç përshkruhen në hadith të pejgamberit a.s. “ … dikë e kaplojnë djersët deri në zogj të këmbëve, dikë deri në gjunjë, dikë deri në shokë, deri në bel, dikë deri në fyt, varësisht prej veprave që i kanë bërë në këtë dynja ashtu është edhe mundimi dhe vapa e asaj dite të Kijametit.” Njerëzit rrinë gjatë e nuk ju flet askush, qajnë e bërtasin e nuk ju flet askush, nuk e kthen kryet askush nga ata. Vijnë melaqet e Allahut të qiellit të parë, të qiellit të dytë e kështu me radhë deri te ato të qiellit të shtatë, dhe bëjnë rrethe rreth njerëzve. Njerëzit i pyesin melaqet për Zotin? Melaqet iu përgjigjen se Zotin tash do ta shihni, mos u brengosni se vjen koha dhe ju gjykon Allahu juve.

Atë ditë të gjithë do të jenë të frikësuar, nuk ka melaqe dhe pejgamberë të Allahut, nuk ka rob të Zotit, shejtan, insan e hajvan që nuk ia ka frikën Allahut. Atë ditë edhe shtazët do të bashkohen me njerëzit, dhe nuk do t’iu bie ndërmend shtazëve me hangër dikënd prej njerëzve apo njera-tjetrën ashtu qysh kanë vepruar në dynja. Në ahiret zbuten të gjithë, shejtanët e shtazët, se nuk e din kush çka është kah bëhet, nuk e din askush se kush po shpëton dhe kush po dënohet. Njerëzit ingjallen me tri sifate siç i ka cekur pejgamberi a.s.: “Në Ditën e Gjykimit njerëzit do të ringjallen të zbathur, të zhveshur dhe të pabërë sunnet”. Aishja r.a. i tha: “O i Dërguari i Allahut, a meshkujt dhe femrat bashkë, të shikojnë në njëri-tjetrin?“ Tha: “Oj Aishe, gjendja do të jetë aq e ashpër, saqë askujt nuk do t’i bie ndërmend ta shikojë tjetrin”. Atë ditë edhe pejgamberët e Allahut, edhe shehidat edhe njerëzit e sinqertë dhe edhe melaqet jane në dert, të shqetësuar me ngjarjet e asaj dite. Njerëzit qëndrojnë një kohë të gjatë, të kallur prej nxehtësisë, nuk kanë çka të pinë dhe s’kanë çka të hajnë. Banorëve të Xhehenemit nuk do t’iu ipet asnjë pikë ujë deri sa të shkojnë në Xhehenem dhe t’iu ipet plumb i shkrirë në vend të ujit. Të kallur, të vuajtur sa që thonë: A ka kush që ndërmjetëson te Allahu për të filluar gjykimin? O Zot, filloje gjykimin edhe në Xhehenem le të shkojmë, veç të shpëtojmë prej kësaj dite, thonë ata duke menduar që Xhehenemi është më i lehtë se ajo ditë por vallahi Xhehenemi është edhe më i rëndë.

Besimtarët do të tubohen në Ditën e Ringjalljes dhe do të thonë:“T’i themi dikujt të ndërmjetësojë për ne tek Allahu!” dhe do të shkojnë te Ademi dhe do t’i thonë: “Ti je babai i njerëzimit, Allahu të krijoi me dorën e tij dhe u urdhëroi melekëve që të të përulen, dhe Ai t’i mësoi ty emrat e çdo gjëje, pra ndërmjetëso për ne te Allahu që të na lirojë prej këtij vendi, në të cilin gjendemi!” ai do të thotë:
“Unë nuk jam në gjendje për ta bërë një gjë të tillë.” dhe do t’ua përmend gabimin e tij (në Xhennet), do të ndihet i turpëruar dhe do t’u thotë: “Shkoni te Nuhu, se ai është i dërguari i parë banorëve të tokës!” dhe kur do të shkojnë te ai, do t’u thotë:
“Unë nuk jam në gjendje ta bëj një gjë të tillë.” Dhe do ta përmendë kërkesën që ia bëri Allahut për një gjë, rreth së cilës nuk kishte njohuri. Nuhu do të ndihet i turpëruar dhe do t’u thotë: “Shkoni te miku i Mëshiruesit, (Ibrahimi )!” ndërsa ai do t’u thotë:
“Unë nuk jam në gjendje ta bëj një gjë të tillë, shkoni te Musai, robi dhe Fjala e Allahut, të cilit ia ka dhënë Tevratin.” Por kur do të shkojnë te ai, do t’u thotë: “Unë nuk jam në gjendje ta bëj një gjë të tillë.” Dhe do t’ua përmendë rastin kur e ka vrarë një person në vend të një tjetri. Kështu ai do të ndihet i turpëruar nga Zoti i tij dhe do t’u thotë:
“Shkoni te Isai, rob i Allahut dhe Lajmëtar, fjala e Allahut dhe shpirti!” atëherë do të shkojnë te ai, dhe ai do t’u thotë: “Unë nuk jam në gjendje ta bëj një gjë të tillë, por shkoni te Muhammedi (paqja dhe bekimi i Allahut qoftshin mbi të) të cilit rob Allahu ia ka falë të gjitha mëkatet, të kaluarat dhe të ardhshmet!” Atëherë (thotë Muhamedi a.s. ) do të vijnë tek unë e unë do të kërkoj leje që të shkoj te Zoti Im. Leja do të më jepet, dhe unë do të shkoj te Allahu dhe do t’i bëj sexhde (do të përulem). Allahu do të më lë ashtu një kohë, aq sa do të dëshirojë dhe do të më thotë: “Çoje kokën. Kërko dhe do të jepet, flit dhe do të dëgjohesh, ndërmjetëso dhe do të pranohet!”
[i]Pastaj unë do ta çoj kokën dhe do ta falënderoj në një mënyrë nderuese që do të ma mësojë Allahu, dhe do të ndërmjetësoj, e Ai do të më japë (një numër të caktuar njerëzish), e unë do t’i pranoj ata në Xhennet. Pastaj do të shkoj përsëri te Ai, dhe kur do ta shoh do të përulem ashtu siç u përula herën e parë. Pastaj do të ndërmjetësoj dhe Ai do të m’i caktojë (disa njerëz), e unë do t’i pranoj ata në Xhennet. Atëherë do të lutem edhe për të tretën herë, e edhe për të katërtën dhe do të them: në zjarr mbesin vetëm ata, që i ka përshkruar Kur’ani. Nuk ka dyshim se këta njerëz do të jetojnë aty përgjithmonë.” [/i]
Pejgamberi a.s. e sqaron këtë në hadithin vijues: “Çdo pejgamber e ka pasur nga një dua e unë duanë time e kam ruajtur për ahiret, e kam ruajtur për atë ditë kur do të marr guxim të kërkoj shefat prej Allahut xh.sh. atëherë kur askush nuk guxon të kërkojë shefat”. Pra, për hir të shefatit të pejgamberit a.s., Allahu xh.sh. thotë “po tani do ta fillojmë gjykimin” dhe fillon gjykimi.

Omeri r.a. e pyet një shok të tij: A po na frikëson për Ditën e Kijametit? Po - i përgjigjet ai. Vallahi Omer, prej se i ka krijuar Allahu xh.sh. melaqet, ka prej tyre që rrinë në sexhde dhe kurrë nuk e ngrisin kokën, ka prej tyre që rrinë në këmbë dhe nuk kërrusen deri ne Ditën e Kijametit, dhe të tjera që rrinë në ruku duke bërë ibadet dhe kurrë nuk ulen. Në atë ditë nuk guxojnë ta ngrisin kryet prej frikës së Allahut xh.sh. dhe secili pejgamber ik dhe thotë “Vetja ime, vetja ime.” Edhe Ibrahimi a.s. i dashuri i Allahut, ik prej Ismailit dhe Isakut atë ditë. O Omer, me pasë vlerën e 70 pejgamberëve do ta kishe pasur frikën atë ditë para Allahut xh.sh.. Me të dëgjuar këtë, filloi të qajë Omeri dhe i gjithë populli bashkë me të. Allahu na forcoftë atë ditë!

Se çka do të bëhet dhe si do të fillojë gjykimi i xhenetlinjëve, Allahu na bëftë prej atyre, dhe si do të gjykohen xhehenemlinjtë, Allahu na ruajtë prej tyre, do ta shohim në ligjëratat tjera insha-Allah .

Nuhu iu pat lutur Allahut që t’ia shpëtojë djalin e vet nga dënimi, duke e ditur se ai qe mosbesimtar. Këtë ndodhi na e tregojnë ajetet 45, 46 të sures Hud

Kjo ndodhi përmendet edhe në ajetet 15, 16 të sures Kasas, kur Musai i gjeti dy njerëz duke u grindur dhe njërit prej tyre i ra me grusht, e ai vdiq.

Në Kur’an përmendet se njerëzit që do të ngelin përgjithmonë në Xhehennem do të jenë ata, që i kanë bërë shok Allahut në adhurim.