Besimi në botën tjetër

nga NoOrA Mon Feb 01, 2010 10:54 am

Shkruar nga Dr.Shefqet Krasniqi

Besimi në botën tjetër Shefqeti

Besimi në botën tjetër

“Që kur kanë besuar njerëzit në ekzistimin e botës tjetër, sa mundë ti besoi njeriu shqisave të tij, a mund ta mashtrojnë atë shqisat, a ka ndonjë element tjetër për të besuar pos shqisave”?

Një nga parimet bazë të të gjitha legjislacioneve qiellore, bazë e librave të shenjta dhe e të gjithë të dërguarve nga Allahu i Madhëruar ka qenë që njerëzve tua shpjegojnë ekzistimin e botës tjetër dhe se i gjithë njerëzimi do të ngjallet për të dhënë llogari para të Madhit Zot dhe jo vetëm që ka qenë dhe është parim i librave qiellorë, por se është edhe natyrshmëri e mbjell në vetë shpirtin e njeriut, në natyrën e tij shpirtërore, në botën e tij të brendshme, ashtu siç është e mbjell bindja për ekzistimin e një superfuqie absolute e cila mbizotëron mbi këtë gjithësi dhe e cila ka ndikim të drejtpërdrejt edhe në vetë jetën e njeriut, pavarësisht se si quhet ajo superfuqi dhe sesi e imagjinojnë apo e perceptojnë atë njerëzit.

Nga ky kontekst gjejmë se të gjitha shoqëritë, të gjithë popujt kanë besuar në diçka të tillë, apo thënë ndryshe nuk ka ekzistuar asnjëherë ndonjë shoqëri e cila ka qenë e pa fe, siç është e vërtetuar edhe shkencërisht nëpërmjet zbulimeve të ndryshme arkeologjike, etnologjike etj, ku në lidhje me këtë thotë edhe filozofi i njohur grek Sokrati : “Ashtu siç ndjen njeriu nevojë të domosdoshme për ajër, ujë e ushqim, ashtu ndjen edhe shpirti ynë një nevojë të domosdoshme për një ushqim kuptimorë qiellorë dhe kjo ndjenjë në traditën tonë quhet fe, në të cilën është udhëzuar në te njeriu i parë”.

Pastaj se a janë ato besime monoteiste apo politeiste nuk do ti qasemi kësaj radhe ngase nuk kemi atë për synim, ashtu siç nuk do ti qasemi fundit të kësaj bote mënyrës së shkatërrimit dhe të përfundimit të jetesës në te, e as ringjalljes dhe mënyrës së llogaridhënies para Krijuesit të gjithësisë, te cilat janë tema në vete dhe ndoshta na vijnë më vonë, por desha ti qasem mënyrës së të besuarit në botën e fshehtë, gjegjësisht sjelljes së disa fakteve e dëshmive apo parimeve për ata njerëz të cilët mohojnë të besojnë jashtë asaj çka e shohin apo prekin, jashtë asaj çka e ndjejnë me shqisa. Për t’i bindur ata, apo për ti sfiduar se edhe ata besojnë në diçka çka është e fshehtë, ku e fshehtë është edhe bota tjetër, e nëse beson në atë, duhet të besosh edhe në këtë.

-Njeriu atë që e ndjen me shqisat e tij nuk dyshon se është e vërtetë dhe se ekziston apo jo, nga kjo nuk dyshon në ekzistimin e diellit e të hënës ngase po i sheh, nuk dyshon në ekzistimin e ezanit që thirret nga xhamia, apo të këngës së kënduar nga ndonjë këngëtar ngase po e dëgjon e kështu me radhë dhe natyrisht në këtë nuk ka dilemë. Por nëse e fusim penën në gotë të mbushur me ujë dhe e shikojmë me sy na del se ajo është e thyer, a ne e dimë se pena nuk është e thyer, apo nëse shohim në kinema ndonjë film me fantazma, e pastaj rrugës duke u kthyer në shtëpi na duket se po i dëgjojmë disa zëra, apo na duket se ata janë afër nesh dhe se po ecin me ne , apo bile edhe po na ndjekin, a në realitet nuk ekziston asgjë nga ajo çka po ke frikë. Magjistarët shfaqin gjëra të cilat janë jashtë logjikës së njeriut, si p.sh. nga facoletat dalin pëllumbat, apo lepujt, ashtu na duket me sytë tanë, por në realitet një gjë e tillë nuk ekziston.Prandaj duhet të pranojmë se shqisat gabojnë , se ato imagjinojnë, mashtrojnë. Mendoj se këto gjëra nuk mundë ti mohoi askush. Por kjo nuk do të thotë që shqisave tona mos të ju besojmë ngase Krijuesi na ka pajisur me një element tjetër shumë të fortë apo bindës për arritjen e njohjes apo zbulimit te ekzistimit të asaj çka e ndjejmë, e që është mendja. Kështu që mendja kur e sheh herën e parë lapsin e thyer në gotë mundë të luhatet, por së dyti ajo e kupton se ajo çka po e sheh shqisa e të shikimit tashmë nuk është reale. Por sendet ne të cilat shqisat gabojnë apo mashtrojnë janë pakë, janë të kufizuara, kështu që nuk dobësojnë parimin se atë çka e ndjej me shqisa dhe e kontrollon mendja është e vërtetë.

-Nëse pajtohemi më atë që u cekë më lartë, të besuarit në atë që e ndjejmë me shqisa, atëherë ç’të bëjmë me ato gjëra që nuk i kemi parë e as nuk i kemi ndier?! Natyrisht se edhe në to besojmë duke mos dyshuar fare, ngase për to na ka folur dikush, na ka treguar dikush, p.sh ne nuk e kemi parë betejën e Kosovës, sepse nuk kemi qenë prezentë në atë kohë, por nuk dyshojmë se ajo ka ndodhur, ne nuk kemi qenë ne Argjentinë e Peru, por besojmë se ato ekzistojnë, ne nuk e kemi parë Musain a.s duke u ballafaquar me faraonin –Mbretin e Egjiptit-, por e besojmë dhe kështu me radhë.

I besojmë këtyre gjërave ngase ato kanë ardhur nëpërmjet lajmeve të njerëzve të ndryshëm, të vendeve të ndryshme, gjeneratave të ndryshme , mundësia e tyre për tu marr vesh për të gënjyer që të gjithë ka qenë e pa mundur. Bile nëse shikojmë këtë do të gjejmë se gjërat të cilat i besojmë e nuk i kemi parë dhe nuk i kemi përjetuar me shqisa janë shumë më shumë se sa ato që i kemi parë e përjetuar me shqisa.

E nëse detyrohemi ti besojmë gjërave të kaluara që na kanë ardhur nëpërmjet njerëzve të besueshëm, atëherë ku është arsyeje që mos ti besojmë edhe gjërave që do të ndodhin në të ardhmen, nëse edhe ato na vinë nëpërmjet njerëzve të besueshëm?! Kësaj radhe kaq për mos ta zgjatur më shumë, e në javën e ardhshme vazhdojmë po me të njëjtën temë me emrin e Allahut xh.sh. Deri atëherë selam alejkum.