Ku po shkojmë?!

Shkruan: Lulzim Beqiri

Shprehem nga thellësia e shpirtit dhe me një dhimbje të madhe saqë lotët s’kanë të ndalur nga paradoksi që jemi duke e jetuar. Sot o kurrë kemi kushte më të mira në të gjitha sferat e jetës për të ndryshuar këtë gjendje amullie. Por, ç’jemi duke bërë se?!
Sot kemi më shumë të ardhura, por më pak lumturi. Më shumë e duam jetën por nuk e jetojmë si duhet; lehtë shkojmë pas yjeve të estradës kudo qoftë ajo, por hezitojmë ta vizitojmë një të sëmurë te pragu i shtëpisë.

Ç’është kjo ftohtësi? Nga erdhi?!
Kemi më shumë emancipim, por më pak moral, kemi rrugë të mira, por vozisim pa kontroll, kemi shumë të diplomuar, por pak që mendojnë me mendje të shëndoshë, më shumë mjekë, por më pak shëndet.
Kemi më shumë banorë, por më pak respekt, më shumë përshëndetje, por pak duhemi në mes vete, më shumë pallate, por më pak bamirësi, më shumë studentë, por pak cilësi. Shumë flasim por pak e themi të vertetën,ëndërrojmë atë që se kemi pa i kushtuar rëndësi asaj që kemi pranë.

Domosdoshmërisht empatia duhet të jetë në mesin tonë.
Lexojmë më pak, hulumtojmë më pak, respektojmë më pak, qeshemi më pak, por madje edhe lutemi pak.
Kemi më shumë politikanë, më shumë “t’korruptuar deri n’fyt”, kemi edhe njerëz aktivë, por pa objektiv të caktuar, jemi të përkushtuar në objektiven dhe jo në subjektiven.
Martesat mes gjinive të njëjta në njërën anë dhe shkurorëzimet masive në anën tjetër.
Pak dëgjojmë! Pak planifikojmë! Pak realizojmë! Shumë hidhërohemi e ngadalë pajtohemi! Orientohemi në sasi e jo në cilësi, kemi zgjedhur pesimizmin në vend të optimizmit.

Deri kur kështu o popull?!
Mos harro se çdo minutë që kalon është i shtrenjtë, kujdes se një ditë do ta lësh këtë botë dhe do të kalosh në botën tjetër. Është sikurse të jetosh në një banesë me qira kur je student dhe një ditë do ta lëshosh këtë banesë.
Që nga sot do t’i them vetës: secila ditë është përkushtim në shtegun e së vërtetës dhe do t’i caktoj vetës një qëllim fisnik. Do t’i kthehem Krijuesit, do ta ngre zërin për atë që më takon e do t’iu bëj ballë sfidave që më dalin përpara. Unë do ta bëjë këtë inshAllah.
Mos harroni se: “…Allahu nuk e prish gjendjen e një populli (nuk ua largon të mirat) përderisa ata ta ndryshojnë veten e tyre…” (Er-Ra’d: 11)