Nuk ishte prej atyre që falin Namazin!

Erdhën tek hoxha, i cili ishte prej Kuvajti dhe i than: Hoxhë i nderuar, kemi një xhenaze, është djali i ri, vdiq sot në mëngjes në një aksident rrugor, e ne kur e hapem varrin e tij dhe e vendosem djalin në varr, papritmas na doli një gjarpër i madh aty, dhe ne ende nuk e kemi varrosur atë djalë, nuk dimë si t’ia bëjmë!
Rrefyesi i kësaj ngjarje thotë:
U ngritëm sëbashku me hoxhën dhe shkuam deri tek varri, shikuam në varr dhe pamë gjarprin e madhe, i cili u rrotullonte në varrë, kokën e kishte brenda kurse bishtin jashta, sytë i kishte spikatur dhe i shikonte njerëzit.
Hoxha tha: leni ketë varr, hapeni një varr tjetër! Thotë treguesi i ndodhisë: Shkuam dhe hapem një varr tjetër, që largësia e varrit që e hapëm nga ai i të parit i kishte diku 100 metra. Filluam ta hapnim varrin tjetër, kur u afruam se përfunduari nga çelja prapë u shfaq po i njëjti gjarpër. Hoxha tha: shikoni varrin e parë! Shkuam tek varri i parë, kur përsëri gjarpri doli nga toka në varrin e parë.
Në fund hoxha tha: Edhe nëse do të hapim varr të tretë dhe te katërt përsëri do të del ky gjarpër. Nuk na mbet tjetër përveç të përpjekemi që ta nxjerrim jashtë nga varri.
I sollën disa vegla që ta nxjerrnin dhe me ndihmen e Allahut arritëm që ta nxjerrim jashtë varrit. Pasiqë e nxorrën gjarprin, ai filloj të qëndrojë në buzë të varrit. Të gjithë njerëzit e shikonin atë, i kaploj frika kurse disave ju binte të fikët, që disa u desh të ndërhyje ndihma e parë për t'i shoqëruar deri në spital.
Erdhi policia dhe rrethoi vendin dhe ndaloi që dikush t'i afrohet varrit përveç dijetarëve dhe të afrimëve të vdekurit.
Atëherë kur u soll xhenazja dhe e futën në varr, papritmas gjarpri që qëndronte buzë varrit lëvizi me një lëvizje aq të shpejte saqë çoi pluhur të madh, dhe u fut në varrin e djaloshit, ndërsa ata të cilët ishin ne varr duke e varrosur dolën nga frika e madhe.
Gjarpëri filloi ta rrotullojë dhe ta shtrëngojë trupin e të vdekurit. Filloj nga këmbët e tija derisa arriti tek koka. E shtërngonte aq shumë sa edhe eshtrat ia thyente. Thotë rrefyesi i kësaj ngjarje: Nuk mbeti asnjë njeri që nuk e dëgjoi zërin e eshtrave duke u thyer.
Kur u qetësua situata dhe pluhuri filloi te bie, u afruam tek varri që të vështrojmë, pamë se djaloshin e kishte rrethuar gjarpëri, e ne nuk kishim mundesi të ndërmarrim diçka.
Hoxha tha: Mbulojeni varrin! Pastaj shkuam tek prindi i tij dhe e pyetem për jetën e djalit të tij.
Babai i tij tha: Djali im ishte djalë i mirë, i edukuar me moral të lartë, i dëgjueshëm por e kishte një të metë: “Nuk ishte prej atyre qe falin Namazin”. Kërkojmë mbrojtjen e Allahut nga përfundimi keq.
Vëlla i dashur dhe motër e nderuar :
Kjo ngjarje duhet të jetë mësim për ata të cilët nuk e falin namazin dhe një stimulues që të pendohen e ti drejtohen Allahut, nga kjo vepër e keqe, para se të kaplojë dora e ashpër e melekut të vdekjes, e para se të thuash: “O i mjeri unë që kam lënë mangu respektimin ndaj All-llahut dhe që kam qenë prej atyre që talleshin, Ose të mos thotë: “Ah, sikur të më kishte udhëzuar All-llahu (në rrugë të drejtë) e të kisha qenë prej atyre që janë të ruajtur!, Apo, kur ta shohë dënimin të thotë: “Sikur të isha kthyer edhe një herë e të isha bërë prej atyre bamirësve!" [ez-Zumer:56-58]
Ndërsa përgjigja për ty do të jetë: “Jo, ty të patën ardhur argumentet e Mia, e ti i përgënjeshtrove ato, u bëre kryeneç dhe ishe prej atyre që nuk besuan.” [ez-Zumer: 59]