Lutja e Ibrahimit

Nga: Abdul Mexhid Ez-Zendani

Selam alejkum ue rahmetullahi ue bereketuhu.
Falenderimet janë për Allahun, Zotin e botërave, salavatet dhe selamet janë për Profetin tonë, Muhamedin -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të-, familjen, dhe shokët e tij tërësisht. Do përjetojme sot ndër të tjera disa nga çastet e bukura të lutjes që bëri Ibrahimi -paqja e Allahut qoftë mbi të-, lutje kjo të cilën Kurani e sjell përmes gjuhës së Profetit të nderuar Ibrahimit -paqja e Allahut qoftë mbi të- si në vijim: “Zoti ynë, dërgo tek ata nga mesi i tyre, të Dërguar që t'u lexojë ajetet-argumentet e Tua…”. Këtë lutje Ibrahimi e bëri teksa gjendej në Meke dhe në përgjigje të kësaj lutje Allahu i Lartësuar dërgoi Muhamedin -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të-. Le të shohim gjithashtu se çfarë thuhet lidhur me këtë në Teurat (Dhjatën e Vjetër) të ditëve tona, në Librin e Gjenezës, kapitulli 17, artikulli 19-21. Në të, Zoti i thotë të nderuarit tonë Ibrahimit kështu: “Sa për Ismailin të kam dëgjuar për të. Ja ku po e begatoj, po e bëj të jetë i frytshëm dhe të shumohet së tepërmi, dymbëdhjetë prijësa do lindë dhe do t’a bëjë atë një komb madhështor”. Dihet se ai që Shpallja Hyjnore quan komb madhështor konsiderohet kombi që ka një mesazh hyjnor madhështor dhe është i angazhuar në të. Po në Librin e Gjenezës, kapitulli 21, artikulli 12-13, vjen: “Dhe të birin e robëreshës (Ismailin të birin e Haxhiresë që ishte robëresha e Ibrahimit) do t’a bëjë një komb, sepse ai është bërthama jote”. Pra me birin e robëreshës këtu nënkuptohet Ismaili -paqja e Allahut qoftë mbi të-.
Pyetja që shtrohet këtu është se ç’e bën një komb të jetë madhështor sipas standartit hyjnor të madhështisë?
Përgjigja është se një komb nuk mund të jetë madhështor përveçse me marrjen e mesazhit madhështor hyjnor të cilin e mori në fakt Profeti Muhamed -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të-. Po kështu në Librin Deuteronomia, kapitulli 18, artikujt 17-18, vjen: “Zoti më tha: ‘Folën shumë mirë në atë që thanë. Do t’u bëjë një Profet nga mesi i vëllezërve të tyre si ti dhe fjalën Time do t’a vendos në gojën e tij”; kjo pra është ajo çfarë Allahu i ka thënë Musait. Me “Do t’u bëjë një Profet nga mesi i vëllezërve të tyre” nënkuptohet se Profeti që Zoti do sjellë nuk do të jetë nga fëmijët e Is’hakut por nga fëmijët e vëllezërve të tyre. Lind pyetja: Kush i bie të jenë vëllezërit e bijve të Is’hakut? Përgjigjja është se vëllezërit e bijve të Is’hakut janë bijtë e vëllait të Is’hakut, pra bijtë e Ismailit dhe siç dihet arabët ishin bijtë e Ismailit -paqja e Allahut qoftë mbi të-. Mund të pikaset qartazi sesi ky tekst është i drejtpërdrejtë dhe hedh dritë shumë qartë mbi faktin se profetësia do të jetë tek bijtë e Ismailit, përndryshe, nëse Profeti për të cilin bën fjalë shkrimi i shenjtë në fjalë do të ishte prej çifutëve, do thuhej në të “Do t’u bëjë një Profet nga mesi i tyre” dhu nuk do të thuhej “Do t’u bëjë një Profet nga mesi i vëllezërve të tyre”. Ndërsa në Ungjill (Dhjatën e Re) gjejmë frazat në vijim: Së pari thënia në Ungjillin e Mateut, kapitulli 21, artikujt 41-44, ku Jezusi-Isai -paqja e Allahut qoftë mbi të- thotë: “A s’keni lexuar asnjëherë në shkrimet e shenjta për gurin që e kanë refuzuar ndërtuesit e që është bërë prej Zotit kreu i kulmit. Kjo ka qenë e mahnitëshme në sytë tanë prandaj po ju them se mbretëritë e Allahut do t’ju hiqen ju dhe do t’i jepen një populli që do t’i bëjë të japin fryte”. Këtu kemi të bëjmë me deklaratën biblike se Mesazhi Hyjnor do t’u merret izraelitëve dhe do t’i jepet një kombi tjetër. E kush tjetër është ky komb prej të cilit është dërguar Profet përveç kombit të Profetit Muhamed -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të-?!
Kjo ishte përsa i përket linjës profetike…
Në shkrimet e hershme të shenjta gjithashtu hidhet dritë edhe rreth vendit nga ku do shfaqet dhe ku do dërgohet ky Profet. E tillë gjë është prezent edhe në shkrimet e hershme të shenjta të çifutëve dhe të krishterëve të ditëve tona. Në lidhje me sa në fjalë, në shkrimet e shenjta, në Librin e Isaias, kapitulli 2, artikulli 11, thuhet: “Le t’a ngrejë terreja dhe vendbanimet e saj zërin lartë, shtëpitë e banuara nga Kidari…” Me kuptimit se zërat që do thërrasin dhe ftojnë në fe do shfaqen nga shtëpitë dhe vendbanimet e banuara nga Kidari. Lind pyetja Kidari kë presupozon? Përgjigjen e jep Teurati (Dhjata e Vjetër) duke n’a treguar se ai ishte një nga djemtë e Ismailit -paqja e Allahut qoftë mbi të- dhe siç dihet Ismaili -paqja e Allahut qoftë mbi të- jetoi në Meke të cilën shkrimet e shenjta në Teurat e sjellin me definicionin Paran. Ndërsa në Psalmet e Daudit, në versionin në anglisht, version ky bashkëkohor dhe në qarkullim në ditët tona në Amerikë, Evropë etj, thuhet: “…ata do të kalojnë për në Peligrinazh nëpër luginën e Bekes…”; kështu gjendet emri Beke, me gërmën e parë me të madhe, gjë që do të thotë se kemi të bëjmë me një emër të përveçëm vendi. Kurse më tej perifrazimi vijon “…luginën e Bekes që do të bëhet vendi i kroit… ”; gjë që presupozon kroin apo burimin e Zemzemit. Fraza në fjalë e Psalmeve flet për një vend ku do të bëhet peligrinazh, në të cilin gjendet një krua nga ku buron ujë. Fakti që ai është një vend ku do kryhet peligrinazh n’a tregon qartë se e tillë gjë nuk presupozon tjetër përveçse faktin se një Mesazh i Ri Hyjnor do të vijë dhe se ky vend do të bëhet objekt peligrinimi dhe adhurimi pikërisht përmes këtij Mesazhi të Ri Hyjnor. Po në Psalmet e tij, Daudi -paqja e Allahut qoftë mbi të- thotë: “Një ditë adhurim në tempullin Tënd është më mirë se njëmijë ditë në tjetër vend”. Ne kuptojmë se Daudi -paqja e Allahut qoftë mbi të- bën fjalë këtu për Qaben pasi dimë se në Qabe namazi, që është një nga format më madhshtore të adhurimit të Zotit, është i barazvlefshëm me njëqindmijë namaze diku gjetkë... Ajo që është për të ardhur keq është se qëllimisht dhe për motive dezinformuese emri “Beke” i vendit në fjalë, që në versionin në anglisht vjen me gërmë të madhe për të treguar se ai është emër i përveçëm i një vendi të caktuar, në përkthimin në arabisht shndërrohet në “Buka” që do të thotë lugina e Lotëve për t’u tjetërsuar fraza në fjalë nga “…ata do të kalojnë për në Peligrinazh nëpër luginën e Bekes…” në “…ata do të kalojnë për në Peligrinazh nëpër luginën e Lotëve…”. I Dlirësuar është Allahu nga dashakeqësia e tyre për të deformuar të vërtetën. Ç’është kjo Luginë e Lotëve?! Jo, jo, këtu bëhet fjalë thjeshtë për Beken-Meken. Ku është kjo Luginë e Lotëve? Ajo nuk figuron gjëkundi as në historikun e hershëm dhe as në atë bashkëkohor të këtyre territoreve?! Keqinformim i qëllimshëm dhe i qartë që mund të konstatohet pa shumë mund si i tillë qoftë edhe nga një studiues modest i Ungjillit të ditëve tona. Po kështu në Librin e Gjenezës, kapitulli 21, artikujt 21-22, versionin bashkëkohor, vjen: “Dhe Zoti ishte me djaloshin…”; ku bëhet fjalë për të nderuarin tonë Ismailin -paqja e Allahut qoftë mbi të-, atëherë kur i nderuari ynë Ibrahimi -paqja e Allahut qoftë mbi të- e la Haxhirenë dhe djalin e tij Ismailin në Meken e shkretë dhe të pabanuar të asaj kohe, në përmbushje të urdhërit të padiskutueshëm hyjnor. “Dhe Zoti ishte me djaloshin, i cili u rrit dhe jetoi në shkretinë. U rrit duke u bërë një harkëtar i aftë. Ai jetoi në shkretinën e Paranit …”; dhe Parani siç është përmendur më herët, shpjeguar nga vetë shkrimet e shenjta ungjillore, presupozon Beken-Meken. Gjithashtu në Librin e Deuteronomisë, në kapitullin 30, artikullin 2, vjen: “Zoti erdhi nga Sinai, agoi nga Sairi dhe ndriçoi nga mali i Paranit”. “Sairi” janë disa vargmale në luginën Akabe ku jetoi i nderuari ynë Jezusi-Isai -paqja e Allahut qoftë mbi të-, ndërsa mali i Paranit është zona e Mekes. I Dlirësuar është Allahu! Çfarë do të thotë kjo frazë e Biblës?! Ajo që kjo frazë e qëllimtë do të thotë është se në zonën e tretë të përmendur (zonën e Paranit-Mekes) do ketë një Shpallje Hyjnore. Pse? Sepse në frazën biblike në fjalë thuhet: “Zoti erdhi nga Sinai…” ashtu që në këtë zonë iu zbrit Shpallja Hyjnore të nderuarit tonë Musait -paqja e Allahut qoftë mbi të-; “…agoi nga Sairi…” ashtu që në këtë zonë iu zbrit Shpallja Hyjnore të nderuarit tonë Jezusit-Isait -paqja e Allahut qoftë mbi të-; dhe vjen më tej “…vezulloi nga mali i Paranit-Mekes” që në kontekstin në fjalë do të thotë se në këtë zonë do sillet nga Allahu i Lartësuar një Shpallje Hyjnore edhe më e ndritëshme se dy të parat. Fakti që po përcjellim, vjen shumë qartë në Librin e Isaias, duke e nxjerrë sheshazi këtë gjë ashtu që thuhet: “…shpallje nga viset e arabisë…”. ALLAHU EKBER. Pra do sillej një Shpallje Hyjnore që do kishte për vatër viset arabe. Një sërë pyetjesh kërkojnë përgjigje kundrejt faktit se cili është në të vërtetë ai Profet që karakterizohet dhe posedon karakteristikat me të cilat lajmi i mirë biblik karakterizon Profetin që pritet të vijë: Cili qe ai profet që erdhi nga pasardhësit e të nderuarit tonë Ismailit -paqja e Allahut qoftë mbi të-?! Kush ishte ai Profet që u titullua “Kreu i Kulmit”?! Kush ishte ai Profet që ishte prej vëllezërve të izraelitëve?! Kush ishte ai Profet përmendja e të cilit do ngrihej lartë e më lartë në Meke, e cila nën udhëzimet profetike të tij do bëhej një destinacion mbarëbotëror peligrinimi?! Kush ishte ai Profet nga viset arabe të cilit iu shpall Shpallje Hyjnore?! Kush tjetër veç Profetit Muahamed -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të-?! Perifrazimet e përmendura vijnë nga vetë shkrimet e shenjta biblike dhe ende janë prezente në to; dhe nëse një studiues sado modest i tubon dhe sinkronizon, ato nuk vijnë përveçse në funksion të profetësisë së Profetit Muhamed -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të-. Një tjetër fakt që vlen të përmendet është se në shkrimet e shenjta vijnë gjithashtu cilësi dhe tipare të personit të Profetit që do dërgohet; dhe ne do bëjmë fjalë për ato prej tyre që i gjejmë prezente në shkrimet e shenjta biblike edhe sot në ditët tona. Këtë fakt Allahu i Lartësuar e përmend në Kurani Famëlartë ku lidhur me sa në fjalë thotë: “Ata të cilët ndjekin Profetin, Lajmëtarin, që s’din shkrim dhe këndim, të cilin e gjejnë të përmendur tek ta në Teurat dhe Ungjill…”. Kur iu futa studimit që po prezantoj, mendova se kundërshtarët e Kuranit dhe Islamit, sidomos në Biblën e ditëve tona, nuk do kishin lënë asgjë ku të bëhej fjalë pro kësaj tematike që po trajtojmë; por në fakt gjeta se një e gjë e tillë ishte prezente në Bibël. Në Librin e Isaias, hidhet dritë qartë mbi cilësitë dhe karakteristikat e Profetit të Ri që do dërgohet; porse kjo mund të hetohet vetëm në kopjen e Biblës që qarkullon në versionin anglisht, ndërsa në atë që qarkullon në gjuhën arabe janë bërë tjetërsime dhe dezinformime. Ndoshta fakti qëndron në atë se anglezët nuk e disponojnë kulturën e pranishme në vendet arabe rreth detajeve të personit të Profetit tonë të nderuar Muhamedit -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të-, teksa tek arabët një gjë e tillë njihet mirë. Në këtë kuadër, tek Libri i Isaias, lidhur me Profetin që do sillet thuhet: “I thuhet atij: ‘Lexo’; dhe ai thotë: ‘Unë nuk jam i mundshëm të lexoj”. ALLAHU EKBER! Cili është Profeti të cilit iu tha “Lexo” dhe ai tha “Unë nuk jam i mundshëm të lexoj”, përveç Muhamedit -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të-; i cili ndërkaq ceket se ishte prej viseve arabe, nga vendbanimet ku patë jetuar Kidari; i cili ishte nga Parani-Mekja?! Kush tjetër veç të nderuarit tonë Muhamedit -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të- i mishëron në personin e tij karakteristikat në fjalë?!
Ndërsa tani ju ftoj të shikoni sesi e kanë keqpërkthyer dhe keqinterpretuar në arabisht perifrazimin biblik në fjalë, ashtu që ky perifrazim në arabisht është deformuar në: “I thuhet atij: ‘Lexo’; dhe ai thotë: ‘Unë nuk di të shkruaj”. Lind pyetja atij iu tha: “Lexo” apo iu tha: “Shkruaj”? Shiko sesa naivisht kanë manovruar ata të cilët kanë bërë përkthimin e Biblës në versionin në gjuhën arabe… duke pretenduar se nuk kanë dalë nga konteksti duke qenë se ai që nuk di të lexoj nuk di as të shkruaj; teksa pyetja që imponon vetveten është: Përse kjo ndërhyrje e paprecedent tek tekstet hyjnore?! Përse ato nuk janë përkthyer në përputhje me materialin mëmë në gjuhën angleze?!
Po në Librin e Isaias, kapitulli 9, artikulli 6, flitet rreth një shenje në shpatullën e Profetit që do dërgohet; tekstualisht thuhet: “Shenja e legjitimitetit të tij është në shpatullën e tij dhe emri i tij me të cilin do të thirret do të jetë i çuditshëm”. LA ILAHE IL ALLAH-NUK E MERITON ME TË DREJTË TË ADHUROHET ASKUSH PËRVEÇ ALLAHUT. Emri i Profetit tonë -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të- ishte Muhamed dhe ishte një emër i çuditshëm, i pazakontë në mesin e arabëve. “Shenja e legjitimitetit të tij është në shpatullën e tij dhe emri i tij me të cilin do të thirret do të jetë i çuditshëm”; kështu pra shkruhet në Librin e Isaias. Ne muslimanët disponojmë në transmetimet autentike të Bukhariut dhe Muslimit në adresë të një numri prej disa shokësh (sahabeve) -Allahu qoftë i kënaqur me to- të Profetit Muhamed -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të-, se ata e kanë dëshmuar tek Profeti Muhamed -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të- këtë shenjë apo damkë-vulë e cila ishte damka apo vula e profetësisë së tij. Tek Bukhariu vjen se Sejib Ibn Jazidi ka thënë: “…më pas u ngrita i shkova nga shpina dhe pashë midis shpatullave të tij një damkë-vulë”. Nga Xhabir ibn Semura -Allahut qoftë i kënaqur me të-, në një thënie të konfirmuar nga Muslimi si autentike vjen: “Pashë një vulë mbi shpinën e Profetit Muhamed që i përngjasonte vezës së pëllumbit”. Po në këtë kontekst dhe ngjashëm me këtë vjen edhe ajo që përcjell Abdullah ibn Serxhesi -Allahu qoftë i kënaqur me të-, në një thënie të konfirmuar nga Muslimi dhe Ahmedi si autentike. Në vazhdën e sa në fjalë tregohet se i nderuari ynë Ebu Dheri -Allahut qoftë i kënaqur me të- kërkonte dhe hetonte në lidhje me Profetin që do dërgohej, pasi në udhëtimin e tij në kërkim të fesë së drejtë i patë ndodhur të robërohej nga kusarët e të bartej nga një vend në tjetrin derisa përfundoi në Medine ku ende mbante në kokë thënien e një murg që i kish treguar se kjo ishte koha kur pritej të dërgohej dhe shfaqej një Profet që posedonte disa shenja ndër të cilat ishte vula profetike në shpatullën e tij. Në vijim të historisë së tij në kërkim të fesë së vërtetë, thotë: Kur erdha tek Profeti -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të- i dhashë selam, pastaj u rrotullova të shikoja tek shpina e tij nëse ishte vula e cila m’ë ishtë përshkruar. Kur Profeti -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të- më pa t’i sillesha nga pas shpine e kuptoi që unë desha të verifikoja diçka që më qe përshkruar, me ç’rast e mënjanoi rrobën e tij nga zona e shpinës dhe unë pashë vulën dhe e kuptova”.
Ndërkaq një tjetër frazë që është ende prezente në Bibël është ajo në Psalmet e Daudit -paqja e Allahut qoftë mbi të- ku thuhet: “Është derdhur mirësia në dy buzët e tua, prandaj dhe Allahu të ka bekuar amshimisht. Ngrehe shpatën tënde…”; mirësia e derdhur në dy buzët është pra Shpallja Hyjnore dhe aludim për faktin se ky Profet nuk di as të lexojë dhe as të shkruaj, porse përmes buzëve të tij ai e përcjell Shpalljen Hyjnore që i zbret Allahu; teksa me “…Allahu të ka bekuar amshimisht…” aludohet tek salavatet dhe bekimet që të gjithë ne dërgojmë mbi Profetin Muhamed -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të- në çdo namaz që falim, kur themi në pozicionin e namzit të Tehijatit-Përshëndetjes: O Allah dërgo lavdërimin tënd mbi Profetin Muhamed dhe familjen e Profetit Muhamed ; dhe themi vazhdimisht “O Allah dërgo bekimin tënd mbi Profetin Muhamed dhe familjen e Profetit Muhamed…”. Kush është ai Profet të cilit i dërgohen lutje të pandërprera për bekime hyjnore që prej kohës kur këto shkrime të shenjta bëjnë fjalë për këtë gjë?! Ai është Muhamedi -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të-. Normal që ne bëjmë lutje t’i dërgohen bekime hyjnore edhe të nderuarit tonë Ibrahimit -paqja e Allahut qoftë mbi të- por ai dihet se pati jetuar para Daudit -paqja e Allahut qoftë mbi të- dhe Psalmeve të tij, teksa këtu bëhet fjalë për Profetin e Pritshëm. Ndërkaq në vijim psalmet e Daudit vijojnë duke i thurrur lavde këtij Profeti dhe thonë: “…Allahu të ka bekuar amshimisht. Ngrehe shpatën tënde…”; duke aluduar në faktin se ai posedonte shpatë dhe me të do luftonte; gjë kjo që përputhet me Profetin Muhamed -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të- epoka e të cilit i përkiste asaj të shpatës, teksa tanimë kjo epokë ka mbaruar.
Nga frazat biblike që në përshkrimin e viseve ku do sillej Profeti i Ardhshëm orientojnë qartazi rreth vendit dhe viseve të banimit të Profetit tonë të nderuar Muhamedit -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të- është fraza në vijim e cila gjendet prezente sot e kësaj dite në Librin e Isaias, kapitulli 20, artikujt nga 13-16, ku thuhet: “Shpallje nga viset arabe, në pyjet, në viset arabe do bujtoni o karvanët e Dedenijëve (Dedamitëve)…”. Dedenijtë janë prej një zone të quajtur Deden, një qytet fqinj i Tejmesë, dhe që aktualisht gjendet më pranë qytetit të Medines sesa Tejmei, teksa dihet që Tejmei konsiderohet nga zonat që janë nën juridiksionin administrativ të Medines. “Sillni ujë të eturve o banorët e tokës së Tejmesë. Të arratisurit sillini bukë sepse ata nga përpara shpatave janë arratisur”. Shikoni sesi bëhet fjalë për Profetin që vjen në Medine nga arratia dhe u thuhet banorëve të saj t’i sjellin bukë dhe ujë, ai ka ardhur duke iu shmangur shpatave. Kush është ai Profet të cilit i përgjigjen dhe i vijnë për shtat këto karakteristika, kush, kush tjetër veç Profetit Muhamed -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të-?!
Në vazhdën e shkrimeve të heshme të konsideruara të shenjta veç atyre të hebrenjve dhe të krishterëve, të cilat i cekëm më herët, kemi dhe Librin e Shenjtë Hindus “Bihoshi Bihoshi Branëm” ku vjen qartazi përshkrimi lidhur me ndjekësit-shokët e Profetit Muhamed -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të-; gjë lidhur me të cilën këtu thuhet: “Ata janë të tillët që bëhen synet, nuk e kultivojnë të qethurën kazea (pjesën e sipërme të flokëve të gjata dhe pjesën poshtë kësaj krejt të shkurtuar), i rrisin mjekrat e tyre, janë luftëtarë dhe i thërrasin njerëzit në lutje me zë të lartë (bëhet fjalë për namazin definicioni gjuhësor i të cilit është lutje, ndërsa zëri i ngritur thirrës në namaz është ezani), i hanë shumicën e kafshëve përveç derrit, nuk e përdorin Durben për t’u pastruar (gjethe pemësh që përdoret nga hindusët për pastrim mëkatesh) porse tek ata martirët janë të pastërtit; këta quhen musli”. “musli” nënkupton muslimanët por për shkak të kohezionit të teksteve dhe deformimit të tyre vjen “musli”.
Kush Profet ka ndjekës të cilët përshkruhen me gjithë karakteristikat në fjalë, kush veç Muhamedit -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të-?!

Ndërsa përsa i përket përmendjes së fesë së tij dhe fesë që ai solli kemi atë që thamë pak më herët në librin e Isaias ku thuhet: “Le t’a ngrejë terreja dhe vendbanimet e saj zërin lartë, shtëpitë e banuara nga Kidari, që banorët e vendbanimeve të brohorasin nga kreshtat e maleve të cilët do thërrasin duke brohoritur lavdinë e Zotit”; nga kreshtat e maleve kush brohoret, e përgjigja është se ata janë muslimanët që brohorasin lavdinë e Zotit përmes thirrjes së ezanit.
Në Librin e Sofonias, kapitullin 3, artikujt 9-10, vjen: “Sepse Unë atëherë do t’i shndërroj popujt (tërësisht) në një gjuhë të pastër me qëllim që të gjithë të thërrasin në emrin e Zotit duke e adhuruar në një sup të vetëm (sup më sup)”. Kuptimi “në një sup të vetëm” është duke qenë në një rresht të vetëm sup në sup, gjë që është evidente për adhurimin më madhështor të muslimanëve, namazin, i cili, siç vjen edhe në frazën biblike në fjalë, ka unifikuar besimtarët e vërtetë në adhurimin e Zotit.
Allahu i Lartësuar në Kuran thotë: “T’a zbritëm Librin (Kuranin) sqarues për çdo gjë”. Le të shikojmë atë që vjen në Librin e Johanës, përmes gjuhës së të nderuarit tonë Jezusit-Isait -paqja e Allahut qoftë mbi të-: “Por kur të vijë Shpirti i së vërtetës, ai është ai i cili do t’ju orientojë tek e mira në tërësi, sepse ai nuk flet nga vetvetja porse flet nga ajo që dëgjon (me kuptimin se ai nuk di të lexojë por shpalljen e merr përmes dëgjimit dhe e përcjell) dhe ju bën ju me dije rreth çdo gjëje që do të vijë”.
Po kështu Ungjilli prezent sqaron se drejtimi i të falurit drejt Shtëpisë së Shenjtë (Bejtul Makdesit) në Palestinë do të ndryshohet dhe anullohet. Kjo vjen në historinë e gruas nga Samaria e cila shkoi të vizitonte Jezusin dhe ai i tha: “Baballarët tanë patën bërë sexhde (lëshoheshin në lutje me ballë përtokë) në këtë mal. Dhe ju thoni se në Orshalim (Kuds-Jeruzalem) është vendi ku duhet rënë në sexhde. Jezusi i tha asaj: O grua! Besomë, do vijë koha që as në këtë mal dhe as në Jeruzalem keni për të bërë sexhde”; nënkuptohet se do vijë koha që drejtimi i të falurit nuk do jetë as atje dhe as atje, porse ai do të ndryshojë. Kjo vjen në konkretizim të faktit se kur Allahu i Lartësuar solli urdhëresën përmes së cilës bënte ndryshimin e venddrejtimit të faljes tha: “Drejtoje (kur të falesh) fytyrën tënde drejt Xhamisë së Shenjtë (Qabes) dhe kudo që të gjendeni fytyrat tuaja t’i drejtoni drejt asaj. Ata të cilëve u janë dhënë shkrimet e shenjta e dinë se e tillë gjë është e vërteta prej Zotit të tyre”.
Për të konkluduar, edhe pse emri i Profetit Muhamed -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të- në versionet bashkëkohore biblike është eliminuar, sërisht kanë mbetur të qarta në të cilësitë e Profetit të Pritshëm të cilat nuk përputhen përveçse me Profetin Muhamed -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të-; duke u dëshmuar kështu njerëzve për këtë të vërtetë të qartë e të pakontestueshme, që përcjellin shkrimet e shenjta nga hershmëria. Teksa në disa prej shkrimeve jobiblike të konsideruara të shenjta, sikurse ç’e përmendëm më herët përbri referencave përkatëse, tekstet referojnë qartazi emrin e Profetit Muhamed -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të-.
E gjithë kjo tregon se lajmi i mirë përgëzues mbi ardhjen e Profetit Muhamed -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të- ka ngjarë, se profetët e kanë sjellur dhe përçuar këtë lajm të mirë, se shkrimet e hershme të shenjta e kanë mbartur këtë emër fisnik, dhe se ai që vihet në kërkim të së vërtetës dhe në ndjekje të saj ka për të gjetur këtë që thamë.
Bazuar në këtë, një tjetër argument i fuqishëm prej argumenteve arrin dhe njerëzit mësojnë vërtetësinë e profetësisë së Muhamedit -lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të-.
Falenderimi suprem i takon vetëm Allahut, Zotit të Botërave, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi profetin Muhamed./fri/
Selam alejkum ue rahmetullahi ue bereketuhu.