Dynjaja nuk kundërshton Ahiretin

nga NoOrA Wed Dec 09, 2009 12:24 pm

Sa vije në kundërshtim puna e dynjas dhe e ahiretit, aka mundësi që njeriu ti fitoj te dyjat, sa duhet punuar për ahiret e sa për dynja?

Dr. Shefqet Krasniqi

Shum njerëz duke mos kuptuar relitetin e islamit, ose duke qenë shumë të ngusht në njohurit e tyre rreth islamit, mendojnë se nuk ka mundësi të bashkohet dynjaja dhe ahireti, apo thanë më butë siç thonë shumica: vështirë me i bërë bashk dynjan dhe ahiretin, me i shfrytzuar të mirat e kësaj dynjaje duke mos i humbur edhe të mirat e ahiretit. Bile shumë herë gjejmë njerëz të cilët janë të bindur se adhurimet, apo siç i quajm ne -ibadetet- si namazi, agjërimi etj, vinë në kundërshtim me të punuarit për dynja,

me të kërkuarit furnizim apo rrizk dhe simbas tyre për tu falur, agjëruar etj duhet me lanë dynjan e me u marr vetëm me fe – gjë që mjerisht një numër i madh i njerëzve janë të këtij mendimi -.

Mendim apo bindje kjo për të cilën të vije shumë keq, sepse jo vetë që bie në kundërshtim me parimet dhe mësimet islame, por se bie në kundërshtim gjithë ashtu edhe me logjikën e shëndosh, bie në kundërshtim me natyrshmërin në të cilën i ka krijuar Allahu njerëzimin. Si nuk bie në kundërshtim me parmet islame kurse gjejmë Kuranin e mbushur me ajete ashtu edhe shumë hadithe profetike të cilat flasin për domosdoshmërin e të punuarit, të mbijetuarit, sa për ilustrim thotë Allahu xh.sh.: ““Dhe me atë që të ka dhënë Allahu, kërko (ta fitosh) botën tjetër, e mos lë mangu atë që të takon nga kjo botë” (Kasas: 77) pra me atu të mira materiale që ti ka dhënë Allahu në këtë botë, kërko kënaqësinë e Allahut, ashtu që të fitosh sevap në këtë botë dhe në botën tjetër. Ha e pi e kënaqu me të mirat e kësaj dynjaje, kënaqe barkun tënd, syrin, veshin, trupin e kështu me radh. Siç ka ardhur në hadith të vëret: “Dije se ke hak ndaj Zotit tënd, hak ndaj vetës sate, hak ndaj familjes sate dhe jepja secilit hakun e tij”. Islami konsideron adhurim apo ibadet edhe punën të cilën muslimani e bënë për këtë dynja, për ta furnizuar vetën e tij dhe familjen e tij. ka ardhur në hadith: “Nëse njeriu del nga shtëpia e tij për ti furnizuar fëmijët e tij të vegjël, ai është në rrugë të Allahut. Po nëse del për ti funizuar prindërit e tij të vjetër, ai është në rrugë të Allahut. Po nëse del për ta furnizuar vetën e tij, ai është në rrugë të Allahut. Mirëpo nëse del për mendje madhësi dhe kryelartësi, ai është në rrugë të shejtanit” . Jo vetëm kur punon për familjen e tij dhe vetën e tij, por kur nga puna e tij, nga duart e tij hanë edhe të tjerët ai ka sevap ka shpërblim, qofshin atu edhe shpezë apo shtazë. Ka ardhur në hadith: “ Nuk ndodh që muslimani ta mbjell ndonjë pemë, ose ta bjellë ndonjë llojë drithi, e nga ai pastaj të hanë shpezët, apo njeriu, apo shtazët, e që atij personi mos ti shënohet sadaka”, dhe shumë argumente tjera kuranore dhe profetike të cilat jo vetëm që lejojnë tëpunuarit për të mirat e kësaj dynjaje, porse edhe stimulojnë për punë duke premtuar sevap të madh siç pamë më herët. Nga ky parim gjejmë shokët e Pejgamberit a.s. të cilët më së miri kanë kuptuar islamin se kanë punuar shumë, bile ka pasur nga ta që kanë qenë edhe shumë të pasur si Abdurrahman Bin avfi, Osman Bin afani e shumë të tjerë. Pejgamberi a.s. i stimulonte shokët e tij që të punojnë në fusha të ndryshme të jetës, si në tregti, bujqësi, pemtari, blektori etj, por gjithë herë që ti bëjë bashk muslimani mes punëve të dynjas dhe punëve të ahiretit, që mos ti lë adhurimet anash, p.sh ka thënë Profeti a.s: “ Allahut i pëlqen kur një qoban i ruan delet e tij në maje të kodrave , e atje (në mal –fush) thërret ezanin dhe fal namaz. Thotë Allahu melaqeve të tija: shikojeni robin tim sesi e thërret ezenin dhe e bën kametin, ai atë e bënë ngase më frikësohet Mua, kam me ia fal atij robimëkatet dhe kam me futur në xhenet”. Pra ky bari meritoj falje mëkatesh ngase puna e dynjas nuk e mashtroi, ai as në mal nuk e harroi Allahun, ai punonte për botën tjetër, e krahas saj punonte edhe për këtë botë. Për kundër një numri të madh të muslimanëve të sotit të cilët nëse i pyet pse nuk falesh të përgjigjet se: nuk po kam kohë, duhet me i ruajtur lopët, duhet me punuar, duhet me gjallëruar etj. E harrojnë të shkretit se puna për dynja pa punuar për ahiret nuk ju vynë asgjë, ngase ka me vdekur, ka me i lënë të gjitha. Pastaj falja e namazit sa kohë ia merr një njeriu? Njëzet e pesë minuta deri në gjysëm ore, pesë kohë namaz nga pesë minuta, letë jenë gjysmë ore të gjitha. Gjysmë ore për Allah ndërsa për dynja, për barkun e tij njëzet e tri orë e gjysmë, a e sheh se sa pak kërkonë Allahu nga ne?! Ai e ka ditur se në këtë botë duhet punuar shumë, e ka ditur se puna për dynja na merr shumë kohë, andaj edhe nuk na ka ngarkuar me shumë obligime, pra më pak se një orë brenda një dite, pastaj një muaj agjërim nga dymbdhjet muaj të vitit. Njëmbdhjet muaj ha e pi e kënaqu tërë ditën, por vetëm një muaj për Allah lëre ushqimin gjatë ditës. Pastaj nga pasuria e tubuar që edhe atë ta ka dhënë Allahu 2.5% duhet me dhanë për Allah, me ua dhënë të varfurve, ndërsa 97.5% është e jotja , kënaqu me te, ha e pi inshallah ngihesh, e kështu me radh të gjitha adhurimet tjera. A e sheh i nderuar sesa e leht është feja, sesa pak kërkon Allahu nga ne? E tash më thuaj të lutem ku është ajo arsye që feja nuk po të lë me punuar, ku është kundërshtimi mes dynjas dhe ahiretit, mes të punuarit për këtë botë dhe mes të punuarit për botën tjetër? Islami nuk do që njeriu të jetoi parazit, ai e nxit njeriun për punë, e stimulon të haj nga djersa e tij, për këtë ka thënë Pejgamberi a.s.: “ Fitimi më i mirë është që njeriu të haj nga djerësët e tij”. Ai ka nxitur besimtarin që herët posa ta fali sabahun ti rroket punës, duke thënë se: “O Zot shtoi bereqet ymetit tim në punën e menxhezit”. Në anën tjetër urren shumë përtacërinë dhe shtrirjen e dorës për lëmosh, ka thënë Pejgamberi a.s.: “Njeriu vazhdon të kërkoi lëmosh derisa të vije në ditën e gjykimit pa asnjë pjesë mish në fëtyrën e tij”. Pra të lumt ata të cilët punojnë për këtë dynja dhe punojnë për ahiret, e të mirat e kësaj dynjaje nuk i mashtrojnë, ata do të jenë të lumtur në dy botrat, ata vërtet janë fitimtar, ata janë njerëz të menqur, Allahu na bëft nga ta, amin